Przedwczesny wytrysk może dotknąć każdego mężczyznę i o ile przydarza się incydentalnie, nie stanowi problemu. Jeżeli jednak zbyt szybka ejakulacja ma charakter nawracający, należy już mówić o dysfunkcji seksualnej, która wymaga leczenia. W niektórych przypadkach nie obędzie się bez pomocy specjalisty, jednak wielu mężczyzn może uporać się z przedwczesnym wytryskiem, stosując zestaw łatwych do wykonania ćwiczeń.
Czym jest przedwczesny wytrysk?
O przedwczesnym wytrysku należy mówić w sytuacji, w której ejakulacja następuje zbyt szybko. Co należy rozumieć pod tym pojęciem? Odnosi się ono do czasu niewystarczającego do odbycia satysfakcjonującego obie strony stosunku płciowego. Problem ten należy różnicować pod względem czasu, w którym dochodzi do wytrysku nasienia:
- wytrysk zbyt przedwczesny – do ejakulacji dochodzi jeszcze przed rozpoczęciem gry wstępnej lub na samym jej początku;
- wytrysk przedwczesny – ejakulacja pojawia się przed rozpoczęciem penetracji lub na samym początku zbliżenia;
- wytrysk zbyt wczesny – ejakulacja następuje po wykonaniu kilku lub kilkunastu ruchów frykcyjnych lub zanim partnerka osiągnie orgazm.
O ile przedwczesny wytrysk (zwłaszcza pierwsze dwie dysfunkcje z wymienionych) w dużej mierze dotyczy mężczyzn niedoświadczonych w sferze seksualnej, to należy podkreślić, że nie można traktować tego jako reguły. Wynika to z faktu, że przyczyny występowania przedwczesnej ejakulacji nie ograniczają się wyłącznie do stresu towarzyszącemu inicjacji.
Przedwczesny wytrysk – przyczyny występowania problemu
W przeważającej części przypadków, przyczyn zbyt szybkiego wytrysku należy doszukiwać się w psychice. Takie zaburzenie może towarzyszyć mężczyznom cierpiącym na depresję lub nerwice lękową, jest też dość częstym zjawiskiem u osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych. Nie są to jednak podstawowe czynniki psychogenne. U podłoża problemu zwykle leżą następujące problemy:
- traumatyczne doświadczenia związane ze sferą seksualną,
- nieregularne współżycie,
- zbyt ambitne podejście do seksu,
- obawa przed nieplanowaną ciążą,
- problemy w relacjach partnerskich.
Zdarza się, że przedwczesny wytrysk ma podłoże somatyczne. W tym miejscu należy wymienić następujące schorzenia i zaburzenia:
- choroby neurologiczne,
- schorzenia tarczycy,
- zaburzenia wzwodu,
- dolegliwości ze strony układu moczowo-płciowego,
- cukrzycę.
Jak leczyć przedwczesny wytrysk?
Terapia przedwczesnego wytrysku musi być dostosowana do źródła dysfunkcji. Jeżeli problem leży po stronie psychiki, dobre efekty może dać leczenie farmakologiczne, zwłaszcza inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Rezultaty może dać też psychoterapia. W sytuacji, w której zaburzenie wynika z choroby somatycznej, w pierwszej kolejności należy zająć się leczeniem podstawowej jednostki chorobowej.
W wielu przypadkach problem przedwczesnego wytrysku można pokonać, wykonując zestaw odpowiednich ćwiczeń. Podstawą jest wzmocnienie mięśni Kegla. Ćwiczenia polegają na napinaniu tego obszaru (w pozycji stojącej lub siedzącej). Po 3-sekundowym napięciu powinno nastąpić rozluźnienie. Wykonujemy 10-15 powtórzeń, minimum 3 razy dziennie.
Inne przydatne ćwiczenia to:
- techniki wizualizacyjne – to ćwiczenie polega na wyobrażaniu sobie przebiegu stosunku z najdrobniejszymi detalami. Ważne – w trakcie jego wykonywania mężczyzna musi sobie wyobrazić także własną ejakulację, ale ta powinna nastąpić w prawidłowym czasie, czyli równolegle z orgazmem partnerki lub po nim;
- techniki masturbacyjne – po pewnym czasie ćwiczenia wizualizacyjne należy uzupełnić o „zajęcia praktyczne”. Do fantazjowania dodajemy masturbację;
- masaż – dobre efekty może przynieść regularne wykonywanie masażu dwóch punktów. Pierwszy znajduje się na linii mostka (na wysokości brodawek sutkowych), a drugi na tylnej części lewego uda (w odległości 4 palców od zdjęcia kolanowego). Oba obszary masujemy codziennie, przy czym każdy z nich maksymalnie przez 5 minut.
Przedwczesny wytrysk wywiera wpływ nie tylko na sferę seksualną. Z czasem może doprowadzić do występowania zaburzeń także w innych sferach życia. Jeżeli ćwiczenia nie przynoszą oczekiwanego rezultatu, nie należy zwlekać z wizytą u seksuologa lub urologa.
