Badanie mikologiczne wykonuje się między innymi, aby potwierdzić występowanie grzybicy. Badaniu można poddać zarówno skórę, jak i paznokcie, dzięki czemu możliwe jest dostosowanie leczenia do rodzaju schorzenia. Grzybica występuje u ludzi bardzo często, jednak wciąż jest tematem wstydliwym, o którym wolimy nie mówić. Niesłusznie, ponieważ szybko wykrytej i leczonej grzybicy możemy się pozbyć bardzo szybko.
Kiedy wykonuje się badanie mikologiczne w dermatologii?
Badanie mikologiczne wykonuje się, gdy podejrzewa się grzybicę lub konieczne jest określenie gatunku grzyba, który powoduje zmiany chorobowe. Takie badanie jest niezbędne, żeby prawidłowo dobrać sposób leczenia. Grzyby, które najczęściej atakują skórę i paznokcie to drożdżaki, pleśniowce, dermatofity oraz grzyby tropikalne. Grzyby atakują najczęściej naskórek, jednak zmiany mogą dotknąć również paznokci, włosów, błon śluzowych, czy tkanki podskórnej. Najczęstszymi objawami, które mogą świadczyć o grzybicy są zaczerwienienie, silne swędzenie, złuszczanie się naskórka, wypryski a nawet pęcherze, z których może cieknąć ropna wydzielina.
Jak przebiega badanie mikologiczne w dermatologii?
Do tego badania nie trzeba przygotowywać się w żaden szczególny sposób. W dniu badania nie należy jedynie myć miejsca, które jest dotknięte chorobą i które będzie badane. Poza tym, nie należy wykonywać badania mikologicznego w trakcie kuracji, ponieważ stosowane leki mogą znacząco zmienić wynik. Najlepiej wykonać badanie jeszcze przed rozpoczęciem leczenia, a w celu oceny skuteczności – co najmniej dwa tygodnie po zakończeniu kuracji. W zależności od tego, gdzie zlokalizowana jest zmiana chorobowa, pobiera się odpowiedni jej fragment. Jeśli mamy do czynienia z grzybicą naskórka pobierane są łuski albo pokrywy pęcherzyków w miejscach, gdzie obserwuje się zmiany chorobowe. Fragment tkanek pobiera się najczęściej za pomocą tępego skalpela. W przypadku, gdy grzybicą są dotknięte tkanki, które są pokryte błoną śluzową, próbkę do badania pobiera się jałowym drucikiem, który jest zakończony oczkiem. Czasami, jeśli grzybicą dotknięty jest owłosiony obszar ciała, dodatkowo wyrywa się włos rosnący na fragmencie skóry dotkniętym chorobą. Pobranie materiału do badania jest bezbolesne i przebiega bardzo szybko. Badanie mikologiczne w dermatologii nie niesie za sobą żadnego ryzyka powikłań i można je wykonywać u pacjentów w każdym wieku, a nawet wielokrotnie powtarzać. Po pobraniu próbki, materiał umieszcza się w roztworze wodorotlenku potasu. Pozwala to na obserwacje mikroskopowe rozwoju grzybów. Drugą partię wykorzystuje się na tak zwany posiew. Ta próbka jest przechowywana na odpowiednim podłożu, a po kilku tygodniach obserwuje się wzrost grzybów. Daje to możliwość określenia gatunku grzybów, który jest odpowiedzialny za zmiany chorobowe. Wyniki badania mikroskopowego są dostępne niemal natychmiast, natomiast na wyniki posiewu trzeba czekać kilka tygodni.
Czy można zapobiegać grzybicy?
Oczywiście, że tak. Szczególnie ważne jest przestrzeganie zasad higieny i dokładne mycie ciała, a zwłaszcza miejsc, które kiedyś były dotknięte grzybicą. Bardzo istotne jest również osuszanie tych miejsc, ponieważ wilgoć w połączeniu z ciepłem ciała sprzyjają rozwojowi grzybów. W związku z tym należy unikać nadmiernego pocenia się, a jeśli już nadmierna potliwość wystąpi, należy się jak najszybciej dokładnie umyć i osuszyć. Rozwój chorobotwórczych grzybów ułatwiają również uszkodzenia skóry, takie jak zadrapania i rany. Bardzo ważne w profilaktyce grzybicy jest unikanie okazji do zarażenia się chorobą, czyli na przykład noszenie klapek podczas kąpieli w obcym miejscu lub na basenie.
