Arginina należy do grupy aminokwasów kodowanych przez DNA, jest organicznym związkiem chemicznym. Ma charakter zasadowy. W żywych organizmach uczestniczy w przemianach azotowych. Jest zaliczana do aminokwasów endogennych (może być wytworzony w naszym organizmie z innych związków) lub egzogennych.
Arginina – występowanie
Arginina występuje w stanie naturalnym w pożywieniu i jest syntezowana w ustroju. Bierze udział w syntezie ważnych biologicznie związków jak np. tlenek azotu, kreatyna czy agmatyna. Wchodzi w skład praktycznie wszystkich białek ustrojowych i jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania organizmu.
Kwas 2 – amino 5 – guanidynowalerianowy, występuje w sposób naturalny w naszym organizmie. Wydaje się, więc, że dostarczanie argininy wraz z pożywieniem do organizmu nie jest konieczne, ale ostatnie badania dowiodły, że wraz z upływem lat zdolność syntezy argininy w organizmie człowieka maleje. Zaś jej niedobory prowadzą do zachwiania równowagi wewnętrznej organizmu. Niedobory argininy możemy uzupełnić poprzez odpowiednią dietę lub przez suplementację.
Jak funkcje pełni Arginina?
W ostatnich latach arginina budzi duże zainteresowanie wśród uczonych, została nawet nazwana „cząsteczką życia”. Jej strukturę chemiczną poznano w pierwszej połowie XX wieku. Dwaj uczeni Krebs i Henseleit w latach trzydziestych odkryli znaczenie argininy w tzw. cyklu mocznikowym (bardzo istotnym w procesie usuwania toksycznego amoniaku z organizmu). Kolejne badania naukowe przeprowadzone nad argininą pod kontem wykorzystania jej właściwości w medycynie, poznano jej wpływ na układ naczyniowo – sercowy.
Tlenek azotu (NO) powoduje min. zwiększenie światła naczyń krwionośnych (poprzez rozluźnienie mięśni gładkich), oraz zmniejszenie lepkości ścian naczyń krwionośnych. Natomiast arginina jest niezbędnym substratem w syntezie NO. Dowiedziono również, że przewlekłe zaburzenia metabolizmu tlenku azotu (NO), mogą prowadzić do nadciśnienia tętniczego, zmian miażdżycowych i innych chorób. W 1998 roku Ferido Murad, Luis J. Ignarro i Robert F. Furchgott otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii za odkrycie znaczenia tlenku azotu dla układu sercowo – naczyniowego.
Do jej funkcji w organizmie człowieka można zaliczyć: przekształcanie amoniaku w mocznik (który jest główną substancją toksyczną dla wątroby), wpływa na metabolizm mięśni (transportuje, magazynuje i wydala azot), poprawia krążenie krwi (wpływa na rozluźnienie mięśni gładkich), u osób z wysokim poziomem cholesterolu normalizuje skłonność do powstawania skrzepów, arginina jest stosowana w profilaktyce nadciśnienia tętniczego i zastoinowej niewydolności serca, może ułatwiać erekcję prącia i działa w przypadku braku wzwodu, jest potrzebna do produkcji nasienia (pomaga w utrzymaniu normalnej ilości plemników w nasieniu i ich ruchliwości), poprawia syntezę kolagenu i przyspiesza gojenie tkanek (wpływa na gojenie się ran), wspiera układ immunologiczny.
Dawki typowe dla uzupełniania niedoboru argininy to: 500 – 5000 mg/dziennie na czczo lub po ok. 2 godzinnej przerwie między posiłkami.
Zobacz także:
