ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest zaburzeniem, na które leczonych jest wiele dzieci. Jednak często możemy spotkać się również ze stwierdzeniem, że coś takiego wcale nie istnieje. Wokół tej dolegliwości narosła cała masa mitów. Postaramy się określić, które informacje jej dotyczące są prawdziwe, a które wyssane z palca.
Nie ma czegoś takiego jak ADHD – MIT
Zdaniem specjalistów lata obserwacji wskazują jednoznacznie na istnienie ADHD jako zaburzenia. Stwierdzane w dzieciństwie objawy wymagają natomiast intensywnego i skrupulatnego leczenia, ponieważ w wieku nastoletnim i dorosłym częściej pojawiają się uzależnienia oraz konflikty z prawem. Zdecydowanie częściej od osób bez ADHD, występują urazy głowy lub dochodzi do śmierci w wypadkach komunikacyjnych. Tak więc ADHD należy diagnozować i leczyć.
ADHD można odziedziczyć – MIT
Nie istnieje gen, który odpowiadałby za wystąpienie zmian zachowania obrazujących zespół nadpobudliwości psychoruchowej, jednak należy pamiętać, że cały szereg zmian genetycznych może przyczyniać się do rozwoju tego zaburzenia.
U dzieci z ADHD możliwe jest występowanie innych zaburzeń psychicznych – PRAWDA
Może dojść do pojawienia się depresji, zaburzeń lękowych, zaburzeń zachowania, dysleksji czy dysgrafii. Wszystkie te elementy mogą sprawiać, że dziecko coraz silniej przeciwstawia się chodzeniu do szkoły, szczególnie że oczekiwane jest w niej wykorzystywanie umiejętności, które u dziecka z ADHD są zaburzone i nie jest o jego winą.
ADHD wynika ze złego wychowania – MIT
Można spotkać się z opinią, że ADHD pojawia się na skutek niewłaściwego lub też skrajnie bezstresowego wychowania i rozpuszczenia dziecka. Sytuacja wygląda jednak zupełnie inaczej. Dziecko z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej wymaga od rodziców poświęcenia zdecydowanie większej ilości czasu, uwagi, cierpliwości i pracy włożonej w wychowanie niżeli dziecko zdrowe. Występujące u niego zaburzenia nie pozwalają mu normalnie czy też właściwie funkcjonować, co powoduje pojawianie się mylnej oceny.
Jeśli dziecko ma ADHD, to jest agresywne – MIT
Agresja może jedynie stanowić powikłanie ADHD, jeśli zaburzenie nie zostanie w porę rozpoznane i nie wdrożymy specjalistycznego leczenia. W nadpobudliwości psychoruchowej wyróżniamy trzy grupy objawów, pośród których nie znajdujemy zachowań agresywnych.
W wielu przypadkach dziecko z ADHD wykazuje wyższy iloraz inteligencji, niż rówieśnicy – PRAWDA
U dzieci z nim obserwuje się wysoki poziom wrażliwości, który pozwala na rozwijanie licznych talentów. Osoby chorujące na ADHD były również pośród znanych naukowców, czy osobistości. Thomas Edison został po kilku tygodniach nauki wyrzucony ze szkoły, gdyż uznano, że jest niespełna rozumu. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej występował również u Johna Lennona, Alberta Einsteina czy Pabla Picassa.
Z wiekiem objawy miją, tzn. można z niego wyrosnąć – MIT
Objawy związane z ADHD utrzymują się nawet u 60% osób chorych, już po wejściu w dorosłość. Często dochodzi do zmiany ich charakteru, bo np. nieco łatwiej jest panować nad nieustanną potrzebą poruszania się. Jednak jeśli nie będzie prowadzone odpowiednie leczenie, to może dojść do wystąpienia innych zaburzeń natury psychicznej, jak również uzależnień od substancji o działaniu psychoaktywnym.
Spożywanie cukru prowadzi do nadpobudliwości i rozwoju ADHD – MIT
Jedzenie przez dziecko cukru nie ma wpływu na pojawianie się objawów nadpobudliwości. W tym kontekście przeprowadzonych zostało wiele badań naukowych, które przeczą takiej tezie.
Występuje częściej u chłopców niż u dziewczynek – PRAWDA
Potwierdza to szereg badań. Zdaniem specjalistów wynika to z odmiennego, specyficznego funkcjonowania układu nerwowego. Zaobserwowano również, że u dziewczynek spotykane są nieco inne objawy ADHD niż u chłopców.
Występuje wszędzie – PRAWDA
Chodzi o to, że objawy ADHD występują w zachowaniu dziecka zarówno w szkole, jak i w domu. Sytuacja, że dziecko nie może się skupić na lekcji, przeszkadza nauczycielowi, a w domu jest grzeczne, z pewnością nie jest tym zaburzeniem.
Dziecko „ruchliwe” z pewnością ma ADHD – MIT
Społecznie uznaje się często, że dziecko z dużymi pokładami energii, które biega, skacze, z pewnością ma ADHD. Nie jest to normą i nie można tak powierzchownie diagnozować tego zaburzenia, gdyż może się to okazać krzywdzące.
Dzieci z ADHD nie mają przyjaciół – MIT
Uważa się, że z pewnością inne dzieci nie będą chciały się bawić z krzyczącym i biegającym kolegą. Jednak sytuacja wygląda inaczej i bardzo często udaje im się nawiązywać wartościowe przyjaźnie, które trwają mimo upływu lat.
Najlepiej leczyć podając leki – MIT
Podawanie leków przy tym zaburzeniu niesie za sobą ryzyko wystąpienia wielu działań niepożądanych. Z tego powodu stawia się przede wszystkim na różnorodne formy terapii w leczeniu ADHD.
Dzieci z ADHD jest coraz więcej – MIT
Przypadków jest tyle samo co dawniej. To zaburzenie dawno już istniało, jednak nie była znana jego nazwa, nie było rozpoznawane.
