Coraz więcej par zmaga się z problemem niepłodności lub bezpłodności. Dla takich osób jedyną nadzieją na posiadanie potomstwa jest zapłodnienie pozaustrojowe, czyli in vitro. Na czym polega, kiedy można skorzystać z tej metody leczenia i ile kosztuje?
Co to jest in vitro?
Najprościej mówiąc, technika zapłodnienia in vitro polega na zapłodnieniu komórki poza organizmem kobiety, czyli pozaustrojowo. Z łaciny „in vitro” oznacza po prostu „w szkle”. Zapłodnienie to określa kilka poszczególnych i następujących po sobie procesów biologicznych, które przeprowadzają lekarze w warunkach laboratoryjnych, poza organizmem przyszłej matki. Technika polega na tym, aby połączyć pobraną wcześniej komórkę jajową z organizmu kobiety z plemnikiem, wyizolowanym wcześniej z organizmu przyszłego ojca. Wszystko ma miejsce w laboratorium poza układem rozrodczym kobiety. Przed pobraniem komórki jajowej od przyszłej matki, należy poddać kobietę stymulacji hormonalnej w celu uzyskania dojrzałej komórki jajowej. Dopiero potem pobierana jest komórka za pomocą punkcji.
Wyróżnia się kilka metod zapłodnienia in vitro. Pierwszą z nich jest zapłodnienie komórki jajowej poprzez zanurzenie jej w płynie, w którym znajdują się plemniki. Jednak dużo częściej wykorzystywana metodą jest tzw. ICSI. W dużym skrócie zapłodnienie in vitro tą metodą polega na wprowadzeniu jednego plemnika wprost do komórki jajowej za pomocą specjalnej igły. Metoda nazywana IMSI z kolei różni się od ICSI tym, że przed wprowadzeniem plemnika, zostaje on dokładnie wyselekcjonowany przez lekarzy. Bez względu jednak na wykorzystywaną metodę, zapłodniona komórka jajowa jest przez kilka dni obserwowana w warunkach laboratoryjnych, po czym wprowadzana do macicy matki.
Kiedy podejmowane jest leczenie techniką in vitro?
Skuteczność metody wynosi około 20-30%. Oznacza to tyle, że około 20-30 kobiet na 100 donosiło ciążę lub komórka prawidłowo zagnieździła się i rosła. Próby zapłodnienia pozaustrojowego są podejmowane tylko wtedy, kiedy inne techniki okażą się nieskuteczne oraz w przypadku anatomicznego braku możliwości zajścia w ciążę, np. niedrożnych jajowodów, po usunięciu jajowodów, czy ciężkiej postaci endometriozy. Metodę in vitro polecają lekarze stosować także w przypadku niemożliwości znalezienia przyczyny, z powodu której przez dłuższy czas kobieta nie może zajść w ciążę (czas ten zależy od wieku oraz innych czynników). Jednak może być stosowana również w przypadku zaburzeń hormonalnych w cyklu miesiączkowym, czy zaburzonego funkcjonowania jajników (np. zbyt szybkie przejście do okresu przekwitania). Także jest to metoda, która skutecznie może być stosowana przy obniżonej jakości nasienia u mężczyzny. In vitro stosowane jest wobec kobiet do 41 roku życia, ponieważ po tym wieku ryzyko powikłań i urodzenia chorego dziecka znacząco się zwiększa. Koszt leczenia tą metodą wahają się w Polsce od 10 do 20 tysięcy złotych.
Ze względów religijnych metoda zapłodnienia in vitro budzi wciąż wiele kontrowersji. Kościół katolicki przeciwstawia się metodzie, powołując się na prawo dziecka do bycia poczętym i życia. Uważa się, że w metodzie in vitro zbyt wiele komórek jest traconych, jednak dla par, które przez wiele lat starają się o dziecko, nie jest to znaczący i mocny argument.
Możliwe powikłania w metodzie in vitro
Metoda leczenia in vitro może przynieść ze sobą pewne powikłania, podobnie jak każda inna metoda leczenia. Podczas stosowania stymulacji hormonalnej istnieje 0,6%, że u kobiety wystąpi zespół hiperstymulacji jajników. Częstym przypadkiem jest także wystąpienie ciąży bliźniaczej lub mnogiej, co wynika z tego, że jednocześnie umieszone jest więcej niż jeden zarodek w organizmie kobiety. Jednak ryzyko poronienia nie jest większe niż w przypadku zwykłej ciąży. Nie jest też prawdą, że dzieci poczęte tą metodą, rodzą się z wadami genetycznymi, częściej niż dzieci poczęte w innych okolicznościach. Nie ma żadnych wiarygodnych badań statystycznych na ten temat, a znaczna większość dzieci po in vitro rodzi się zdrowa.
Zobacz także:
