Choroba Leśniowskiego-Crohna coraz powszechniej rozwija się również u dzieci, choć jeszcze stosunkowo niedawno stanowiły one nieliczny odsetek pacjentów z tą dolegliwością. Obecnie dzieci i młodzież to około 1/3 wszystkich pacjentów poradni gastroenterologicznych, leczonych właśnie na to schorzenie.
Jest to choroba o podłożu autoimmunologicznym, której „rewirem” działania jest przede wszystkim układ pokarmowy. Do wystąpienia zmian zapalnych może dojść na całej jego długości, choć najpowszechniej obejmują jelito cienkie, nieco rzadziej grube lub obydwa jednocześnie. Warto jednak pamiętać, że choroba może równie dobrze objąć swoim zasięgiem żołądek oraz dwunastnicę.
Chorobę Leśniowskiego-Crohna zalicza się do nieswoistych zapaleń jelit. W jej konsekwencji dochodzi m.in. do pojawiania się w układzie pokarmowym aft, ognisk nacieków zapalnych czy owrzodzeń. Jeśli zakażenie nie zostanie w porę rozpoznane i niepodjęte zostanie leczenie, to brak jego kontroli może doprowadzić do perforacji, czyli pęknięcia ściany jelita i wydostania się jego treści do jamy brzusznej, co może stanowić stan bezpośredniego zagrożenia życia.
Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci
Bardzo charakterystyczną rzeczą w tej chorobie jest fakt, iż stan zapalny nie obejmuje całej błony śluzowej. Badanie endoskopowe uwidacznia naprzemienne rozmieszczenie chorych oraz zdrowych tkanek. Oprócz tego w chorobie występują następujące objawy:
- Silne bóle brzucha – po jedzeniu lub wypróżnieniu się dochodzi do ich znacznego nasilenia. W niektórych przypadkach jest tak silny, że powoduje wybudzanie się dziecka ze snu, u innych dzieci może do złudzenia przypominać ból pojawiający się w czasie ataku wyrostka robaczkowego,
- Stany podgorączkowe oraz gorączka,
- Wodniste stolce – kupki dziecka są wodniste, przypominają wręcz wodę, może znajdować się w nich domieszka śluzu lub niekiedy krwi,
- Podrażnienie wątroby,
- Pogorszenie apetytu,
- Biegunki,
- Niedożywienie,
- Spadek masy ciała,
- Wyniszczenie organizmu na skutek niedożywienia,
- Zapalenia stawów,
- Zmiany w obrębie skóry,
- Zaburzenia wchłaniania,
- Anemia,
- Spowolnienie lub zahamowanie wzrostu u dziecka.
Nie w każdym przypadku dochodzi do pojawienia się wszystkich powyższych objawów. Niekiedy uwidacznia się jedynie część z nich, a dni poprawy są silnie poprzeplatane, z tymi gorszymi co może znacząco opóźniać postawienie trafnej diagnozy.
Zobacz także: Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci
Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci
Na chwilę obecną nie zostały poznane dokładne przyczyny rozwoju choroby Leśniowskiego-Crohna. Znamy jednak szereg czynników predysponujących, mimo to wiele z nich pozostaje nadal elementem określanym jako przypuszczenia naukowców:
- Czynniki genetyczne – zanotowano, że schorzenie częściej rozwija się u osób, u których w rodzinie już występowało, stąd hipoteza o dziedziczeniu predyspozycji do rozwoju tej dolegliwości,
- Bliźnięta jednojajowe – zauważono również, że choroba Lesniowskiego-Crohna zdecydowanie częściej diagnozowana jest u bliźniąt jednojajowych,
- Palenie tytoniu w obecności dziecka – jedna z przyczyn środowiskowych mogących wpływać na rozwój schorzenia,
- Przebyte zakażenia również mogą mieć wpływ na prawdopodobieństwo rozwoju choroby.
Jak rozpoznaje się chorobę Leśniowskiego-Crohna u dzieci?
W wielu przypadkach do zdiagnozowania schorzenia dochodzi dopiero po dłuższym czasie i w stosunkowo silnym stopniu nasilenia samej choroby. Wynika to z faktu, iż jest ona dość rzadka, szczególnie u dzieci i wielu lekarzy podstawowej opieki medycznej zapomina o jej istnieniu, a poza tym same objawy są mało charakterystyczne.
Podejrzenie może się nasunąć już po samych objawach, fizykalnym badaniu dziecka oraz zleceniu wykonania kompletu badan laboratoryjnych: wskaźnik stanu zapalnego, morfologia krwi, stężenie białka we krwi, USG brzucha, posiew kału oraz moczu, funkcje wątroby.
Jednakże w celu postawienia pełnej diagnozy konieczne jest przeprowadzenie zdecydowanie bardziej żmudnych i czasochłonnych badań. Najlepszym miejscem ku temu będzie szpitalny oddział gastroenterologii. Niezbędne jest przeprowadzenie endoskopowego badania jelita – gastroskopia, kolonoskopia. W tym celu potrzebujemy odpowiedniego skierowania od lekarza podstawowej opieki medycznej.
W czasie badania endoskopowego lekarz ogląda wnętrze jelit i ocenia ich stan. Jednocześnie ma możliwość pobrania wycinków w celu przeprowadzenia badań histologicznych. Choroba Leśniowskiego-Crohna zajmuje całą grubość jelita, a nie jedynie jego powierzchowną warstwę.
W niektórych przypadkach, jeśli zachodzi taka potrzeba, wykonuje się RTG klatki piersiowej lub inne badania jak np. rezonans magnetyczny.
Leczenie
To, jaką metodę leczenia podejmą lekarze, uzależnione jest od poziomu nasilenia zapalenia oraz tego, jak długo trwają okresy poprawy. Zastosowanie mają działania farmakologiczne. Podawane leki wykazują działanie łagodzące stan zapalny lub hamujące układ immunologiczny. Chory musi je regularnie przyjmować przez długi okres czasu, niekiedy nawet miesiącami.
W niektórych przypadkach zachodzi konieczność usunięcia fragmentu jelita. Leczenie operacyjne jest bardziej obciążające i jego konsekwencją może być założenie Stomii. W przypadku gdy na chorobę Leśniowskiego-Crohna zachoruje dziecko, należy i naprawdę warto przestrzegać wszelkich zaleceń lekarza, gdyż daje to możliwość wyciszenia choroby i umożliwienia dziecku prawidłowego rozwoju fizycznego, emocjonalnego oraz psychicznego.
Czytaj również: Choroby zapalne jelit
