Alergia na sierść zwierząt u dzieci, ale nie tylko wywoływana jest najpowszechniej kontaktem z kotami. Problem takiego uczulenia dotyczy nawet 15% ludzkiej populacji. Jeszcze stosunkowo niedawno osoby wykazujące taką nadwrażliwość całkowicie unikały kontaktu ze zwierzętami, a rodzice małych dzieci nie decydowali się na zakup futrzastego przyjaciela, dopóki nie upewnili się, że ich pociecha nie ma alergii.
Obecnie możemy korzystać z szeroko rozwiniętych metod leczenia oraz odczulania, które pozwalają niekiedy nawet dzieciom z silnymi alergiami cieszyć się z towarzystwa ulubionego zwierzaka. Jednak warto pamiętać, że nawet jeśli na chwilę obecną nasza pociecha nie wykazuje cech świadczących o uczuleniu na zwierzęta, to nie jest powiedziane, że nie pojawią się one w przyszłości. Alergikiem można stać się niezależnie od wieku.
Przyczyny, czyli dlaczego dziecko jest uczulone?
Sam włos czy sierść zwierzaka nie stanowi alergenu, choć dość powszechnie właśnie tak myślimy. Uczulenie u dziecka stanowi nieprawidłową reakcję systemu immunologicznego – odpornościowego, na kontakt z pozostałości moczu, złuszczonego naskórka oraz śliny, które mogą występować w obrębie sierści. Tak więc reakcja nadwrażliwości pojawia się na skutek zetknięcia się skóry dziecka z konkretnym białkiem, które obecne jest w naskórku lub ślinie zwierzęcia.
Występowanie alergii
Wiemy już, że alergie na sierść zwierząt są bardzo powszechne społecznie. Zdajemy sobie również sprawę, że sam włos czy futerko, nie wywołują reakcji. Warto jednak pamiętać, że do uwidocznienia się objawów może dojść na skutek przebywania dziecka w pomieszczeniu, w którym wcześniej było zwierze, jak również w wyniku kontaktu z właścicielem futrzastego pupila.
Jakie zwierzęta mogą powodować wystąpienie reakcji alergicznej?
Istnieje kilka grup zwierząt, które mogą powodować i jednocześnie stanowią najczęstszą przyczynę reakcji alergicznych u dzieci i dorosłych. Zaliczamy tu domowe zwierzątka jak psy, koty, gryzonie, ale również konie.
Uczulenie na sierść zwierząt u dzieci – jak się objawia?
- Częste kichanie,
- Wysypka na skórze,
- Katar,
- Swędzenie skóry,
- Łzawienie oczu,
- Kaszel,
- Trudności w oddychaniu,
- Niepokojące może być znaczne nasilanie się objawów na skórze bezpośrednio po kontakcie ze zwierzęciem.
Jeśli podejrzewamy alergię u dziecka, należy jak najszybciej podjąć działania w celu leczenia schorzenia, gdyż zaniedbania mogą prowadzić do rozwoju astmy czy też przewlekłego zapalenia zatok. U dzieci chorych na astmę może dojść do znacznego nasilenia się dolegliwości chorobowych w wyniku uwidocznienia się alergii na sierść zwierząt.
Jak diagnozuje się alergię na sierść?
W sytuacji, gdy rodzic zgłosi się do pediatry twierdząc, że dziecko ma alergię, najprawdopodobniej otrzyma skierowanie do poradni alergologicznej. Tam po dokładnym wywiadzie i przeanalizowaniu objawów zlecone zostaną testy alergiczne. Ich zadaniem jest potwierdzenie założonego rozpoznania oraz wyodrębnienie konkretnego rodzaju alergenu.
Wykonuje się je jako tzw. testy skórne, przeprowadzane są na skórze przedramienia. Wykorzystywane są specjalne, odpowiednio przygotowane preparaty, które zostają naniesione na skórę. Następnie wykonuje się płytkie delikatne nakłucie, umożliwiające alergenowi kontakt z krwią. Jeśli dziecko jest uczulone pojawi się zaczerwienienie, bąbel lub swędzenie.
Zdarzają się sytuacje, gdy przeprowadzenie testów skórnych jest niemożliwe. Ma to miejsce, np., gdy u dziecka występują jakieś choroby w obrębie tkanki skórnej, gdy przyjmuje leki, które mogłyby zakłócać lub fałszować osiągane w testach wyniki. Wówczas wykonywane jest badanie krwi sprawdzające poziom przeciwciała specyficznego IgE. Jeśli u dziecka objawy mają wysoki poziom nasilenia to wykonuje się również spirometrię, której zadaniem jest sprawdzenie czynności płuc.
Leczenie
W przypadku wszystkich chorób alergicznych podstawą leczenia jest unikanie alergenu. Jeśli mówimy o uczuleniu na sierść, to do rozwiązania pozostaje kwestia, co zrobić ze zwierzakiem, który już jest w domu. W pierwszej kolejności należy się zastanowić nad stopniem nasilenia objawów. Jeśli są one łagodne to najczęściej zwierze może pozostać w domu, konieczne będzie jedynie np. częstsze i dokładniejsze sprzątanie oraz uniemożliwienie pupilowi przebywania, chociażby w sypialni osoby uczulonej.
W początkowej fazie leczenia specjalista zaordynuje podstawowe preparaty o działaniu antyalergicznym:
- Kortykosteroidy – zarówno wziewne, jak i donosowe, wykazują miejscowe działanie przeciwzapalne. Forma podania uzależniona pozostaje od eksponujących się objawów. Miejscowe podawanie w niewielkich dawkach pomaga w zapobieganiu ogólnym działaniom niepożądanym.
- Leki przeciwhistaminowe – powodują zablokowanie objawów, do których rozwoju dochodzi na skutek uwalniania się histaminy, czyli np. kataru czy świądu.
- Leki o miejscowym działaniu, podawane donosowo, obkurczające naczynia krwionośne. Zapobiegają obrzękowi śluzówki i katarowi. Ich stosowanie powinno zostać ograniczone do maksymalnie 7-10 dni. Na rynku dostępne są mieszanki leków przeciwhistaminowych z dodatkiem, takich o działaniu obkurczającym naczynia, jak np. pseudoefedryna. Podawane są w formie tabletki, mają więc działanie ogólne, oznacza to, że osoby z chorobami serca oraz nadciśnieniem tętniczym powinny uważać z ich stosowaniem.
- Pozostałe wykorzystywane preparaty: kromoglikan sodu, leukotrieny, leki działające przeciwzapalnie.
Jeśli znamy jedną, dokładną przyczynę pojawienie się alergii możliwe jest przeprowadzenie odczulania. Metodę tę zaleca się głównie osobom, które nie odczuwają ulgi w objawach w wyniku stosowania standardowych leków. Szczepienia doprowadzają do uzyskania odporności przez układ immunologiczny oraz nauczenia ich tolerowania danego czynnika. W konsekwencji, po zakończeniu odczulania kontakt z alergenem nie będzie powodował eksponowania się objawów alergicznych. Przeprowadzenie skutecznego odczulania jest czasochłonne i zajmuje od 3 do 5 lat.
Zobacz także: Dlaczego warto kupić oczyszczacz powietrza?
