Badanie słuchu u dzieci jest bardzo ważne już w dzieciństwie, ponieważ coraz więcej dzieci cierpi na wady słuchu, a nawet niedosłuch, który może powodować problemy w rozwoju malucha. Niektóre wady słuchu są spowodowane przebiegiem ciąży, natomiast niektóre, dzieci dziedziczą po swoich rodzicach lub dziadkach. W późniejszym wieku kłopoty ze słuchem u dzieci mogą być spowodowane między innymi zbyt głośnym oglądaniem telewizji czy słuchaniem muzyki przez słuchawki. Żeby wykryć problemy ze słuchem na wczesnym etapie bardzo istotne jest regularne przeprowadzanie badań słuchu.
Kiedy należy przeprowadzić u dziecka badanie słuchu?
W Polsce badania słuchu u dzieci są przeprowadzane w ramach badań przesiewowych. Szczególnie istotne jest badanie słuchu u noworodków, jeszcze zanim zacznie się kształtować umiejętność mówienia. Jeżeli okaże się, że maluch ma wrodzoną wadę słuchu, leczenie jest najbardziej efektywne w czasie pierwszych sześciu miesięcy życia dziecka, a poza tym, nieleczenie wad słuchu może prowadzić do tego, że dziecko będzie miało kłopoty z nauką mówienia. Obecnie, dzięki specjalnym aparatom, badanie słuchu noworodków jest przeprowadzane u każdego dziecka, które pojawiło się na świecie. U dzieci w późniejszym wieku badanie słuchu należy wykonywać regularnie, szczególnie jeżeli zauważy się jakiekolwiek niepokojące objawy wskazujące na to, że dziecko może niedosłyszeć.
Jak przebiega badanie słuchu?
W przypadku badania słuchu u dzieci stosuje się kilka rodzajów badań, w zależności od wieku dziecka.
Badanie słuchu niemowlaków jest bardzo proste, szybkie i bezbolesne. Samo badanie trwa zaledwie kilka minut i może być przeprowadzone w czasie, gdy dziecko śpi. Najczęściej stosuje się dwie metody badania słuchu – metodę rejestracji słuchowych potencjałów wywołanych (ABR) oraz metodę rejestracji otoemisji akustycznych (OAE). Wybór metody zależy od tego, jakim sprzętem dysponuje szpital, w którym dziecko przyszło na świat. Metoda rejestracji słuchowych potencjałów wywołanych polega na zapisie fal mózgowych w wyższych piętrach drogi słuchowej, podczas gdy do ucha podaje się bodźce dźwiękowe. Metoda rejestracji otoemisji akustycznych opiera się na tym, że jeżeli ucho jest zdrowe, to nie tylko odbiera, ale również emituje dźwięki, na przykład w reakcji na bodźce dźwiękowe. W związku z tym, w trakcie badania działa się na ucho dziecka bodźcem dźwiękowym o określonym natężeniu i obserwuje czy ucho odpowiada jakimś dźwiękiem.
Kolejną metodą stosowaną nawet u małych dzieci jest tympanometria. Badanie to jest przeprowadzane w przypadku podejrzenia niedosłuchu. Podczas badania w ucho dziecka wkłada się sondę akustyczną, która jest połączona ze źródłem dźwięku oraz pompą, która zwiększa ciśnienie w przewodzie słuchowym dziecka. Następnie zwiększa się ciśnienie i rejestruje w jaki sposób wpływa to na wychylenie błony bębenkowej.
U starszych dzieci stosuje się metody, które wymagają współpracy od strony małego pacjenta. Metody te są nazywane nieobiektywnymi, ponieważ wiążą się z reakcją pacjenta na bodziec. Najczęściej przeprowadzanym badaniem tego typu jest audiometria. Badanie jest przeprowadzane w wytłumionej kabinie dźwiękowej. Dziecku zakłada się na uszy słuchawki, przez które słyszane są dźwięki o różnym natężeniu. Jeżeli dziecko słyszy dany dźwięk, naciska specjalny przycisk. Audiometria służy określeniu progu słyszenia, a podczas badania wyrysowywane są tak zwane audiogramy, na których widoczne jest, które dźwięki nie są przez dziecko słyszane.
U dzieci, które ukończyły szósty rok życia przeprowadza się audiometrię słowną, czyli badanie mające na celu określenie w jakim stopniu dziecko rozumie mowę. W tym przypadku dziecko słyszy przez słuchawki wyrazy, całe zdania lub sylaby o określonym natężeniu, a jego zadaniem jest powtarzanie tego, co usłyszy.
