Urobilinogen to produkt metabolizmu bilirubiny, czyli barwnika żółciowego. Ten rozpuszczalny w wodzie związek powszechnie występuje w moczu każdego człowieka, również u dzieci. Jego dobowe wydalanie powinno mieścić się w zakresie 0-4 mg (0-67 umol). W sytuacji, gdy wynik badania moczu wskazuje na podwyższony poziom, mówimy o wzmożonym wydalaniu urobilinogenu.
Co się dzieje w organizmie, czyli jak przebiega i jak się objawia wzmożone wydalanie urobilinogenu?
Gdy poziom urobilinogenu w moczu jest podwyższony, obserwujemy przede wszystkim zmianę zabarwienia tego płynu fizjologicznego. Najczęściej nie stwierdza się żadnych objawów towarzyszących.
Stwierdzenie podwyższonego wydalania urobilinogenu stanowi podstawę do dalszej diagnostyki, gdyż może stanowić chociażby pierwszy uwidaczniający się symptom uszkodzenia wątroby, w wyniku rozpoczynającego się wirusowego zapalenia wątroby. Inną przyczyną może być podwyższona produkcja bilirubiny, chociażby w wyniku rozpadu czerwonych krwinek – hemolizy.
Zdarza się obserwowanie wzmożonego wydalania urobilinogenu w moczu osób cierpiących z powodu uporczywych i przewlekłych zaparć. Powszechne jest również występowanie tego objawu, jako skutku bardzo intensywnego wysiłku fizycznego lub zjedzenia tłustego oraz bardzo obfitego posiłku.
Zobacz także: Wątroba – poznaj najważniejsze funkcje i cechy
Konsultacja z lekarzem
Jeśli w badaniu moczu stwierdzony został ten objaw, to pierwszym postępowaniem jest powtórzenie testów. Koniecznie należy skonsultować się z lekarzem, jeśli sytuacja nie została spowodowana przez posiłek lub nadmierny wysiłek. Lekarz zwykle początkowo zleca przeprowadzenie następujących badań: morfologia krwi, bilirubiny związanej i całkowitej, prób wątrobowych i innych dodatkowych badań, które uzna za istotne.
Leczenie
Jeśli nie dojdzie do stwierdzenia nieprawidłowości w postaci chorób wątroby czy też w produkcji bilirubiny, to objaw leczony jest dietą. Powinna ona być lekkostrawna, a wysiłek fizyczny umiarkowany. Badania należy powtórzyć u dziecka po pewnym czasie, który wskaże lekarz.
Z diety lekkostrawnej należy wykluczyć przede wszystkim tłuste produkty. Unikamy tłustego mięsa, tłustych ryb, smalcu, śmietany, żółtego i topionego sera, a także ciast z dużą ilością kremów. Wystrzegamy się smażenia, zasmażek i zabielania zup śmietaną. Stawiamy za to na chude mięso i ryby, najlepiej gotowane i duszone. Do posiłków wybieramy jasne pieczywo pszenne, unikamy grubych kasz, otrębów pszennych, a warzywa i owoce obieramy ze skórek i pozbawiamy twardych pestek. Niewskazane są też warzywa i owoce wzdymające, czyli suche nasiona roślin strączkowych, groszek zielony, fasolka szparagowa, kapusta, por, cebula, czosnek, kalafior, brokuły, gruszki, czereśnie, śliwki. Ograniczamy w jadłospisie także takie składniki jak szpinak, szczaw, rabarbar, kakao i czekolada. Niepolecane są także żółtka jaj, ostre i pikantne przyprawy, a także marynaty i konserwy.
Czytaj również: O czym świadczy kolor moczu?
