Po raz pierwszy, czerwone krwinki zostały opisane w XVIII wieku przez Antonie van Leeuwenhoeka. Ich nazwa pochodzi od dwóch greckich słów: erythros – czerwony i kytos – komórka. Krwinka czerwona, czerwone ciałko krwi, erytrocyt, w badaniach laboratoryjnych oznaczany symbolem RBC, stanowi morfologiczny składnik krwi.
W naszym organizmie krwinki czerwone odpowiedzialne są za przenoszenie tlenu z płuc i dostarczenie go do tkanek obwodowych. Jest to możliwe dzięki obecności w erytrocytach hemoglobiny, która ma zdolność do nietrwałego wiązania tlenu. Krwinki czerwone nie dzielą się ze względu na utratę jądra komórkowego. Nie pełnią normalnych funkcji komórkowych, żyją ok. 120 dni i ulegają zniszczeniu, głównie w śledzionie. Organizm jest zmuszony do ciągłej produkcji czerwonych krwinek, które zastępują te które uległy rozpadowi.
Prawidłowa ilość czerwonych krwinek
Badanie ilościowe czerwonych krwinek stanowi jeden z podstawowych wskaźników morfologii krwi obwodowej. Morfologia krwi jest jednym z najczęściej wykonywanych badań diagnostycznych. Ilość czerwonych krwinek w naszym organizmie może ulegać zmianie, w zależności od miejsca w jakim on się znajduje i od ciśnienia tam panującego. Prawidłowa ilość czerwonych krwinek w krwi obwodowej wynosi:
- u mężczyzny, ok. 5 mm/ml 3
- u kobiety, ok. 4,5 mm/ml 3
- u niemowlaka, ok. 7 mm/ml 3
Gdzie powstają czerwone krwinki?
Czerwone krwinki są najliczniejszym elementem morfotycznym krwi. Przez całe nasze życie od momentu urodzenia produkowane są w szpiku kostnym. Szpik kostny czerwony znajduje się w istocie gąbczastej (w nasadzie kości długich i kościach płaskich). W zachodzącym tam procesie krwinki czerwone powstają z komórek macierzystych erytrocytów z prędkością 120 mln/min. W okresie ok. 3 – 7 miesiąca życia płodowego miejscem namnażania czerwonych krwinek jest również śledziona.
Jak wygląda badanie RBC?
Jedyne właściwie zalecenie, o którym musimy pamiętać przed przystąpieniem do badania poziomu czerwonych krwinek, jest to, że na badanie powinniśmy zgłosić się na czczo.
Morfologia krwi obwodowej jest chyba najczęściej wykonywanym badaniem. Badanie jest proste i wykonuje się je bardzo szybko. Po wejściu do pokoju pobrań, pielęgniarka prosi pacjenta by usiadł i podwinął rękaw koszuli. Krew do badania pobierana jest najczęściej ze zgięcia w stawie łokciowym (w przypadku problemów z pobraniem krwi ze stawu łokciowego, może ona być pobrana z grzbietu dłoni lub stopy, z tętnicy udowej lub w przypadku dzieci z palca). Na rękę powyżej miejsca pobrania pacjent ma założoną stazę. Założony ucisk pomoże w wypełnieniu żyły krwią. Pacjent może również zostać poproszony o kilkukrotne zaciśnięcie pięści. Następnie miejsce wkłucia igły zostaje zdezynfekowane, krew zostaje pobrana, najczęściej do sterylnej probówki oraz oznaczona.
Rutynowe badanie czerwonych krwinek obejmuje:
- określenie liczby czerwonych krwinek w jednostce objętości
- hematokrytu czerwonych krwinek
- MCV, średniej objętości krwinki czerwonej
- HB, stężenia hemoglobiny
- MCHC, średniego stężenia hemoglobiny w krwince czerwonej
- kształtu i wielkości czerwonych krwinek w rozmazie krwi
- liczby retikulocytów
Zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, określane jest jako niedokrwistość inaczej anemia. Natomiast zwiększenie liczby czerwonych krwinek, nazywamy nadkrwistością lub inaczej policytemią.
