Paracenteza, zwana także myringotomią, to zabieg podczas, którego nakłuwa się błonę bębenkową pacjenta. Zabieg ma na celu usunięcie z ucha środkowego wydzieliny, która gromadzi się tam w przebiegu ostrego zapalenia ucha. W niektórych przypadkach wydzielina jest pobierana do analizy laboratoryjnej. Paracentezę, ze względu na to, że jest zabiegiem bolesnym, przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, a w niektórych przypadkach w znieczuleniu ogólnym. Paracenteza jest zabiegiem bezpiecznym i nie wiąże się z ryzykiem poważnych powikłań. Po zabiegu pacjent musi stosować się do zaleceń lekarza i uważać, aby nie zamoczyć ucha, na przykład podczas kąpieli.
Jakie są wskazania do przeprowadzenia paracentezy?
Paracentezę przeprowadza się w niektórych przypadkach zapalenia ostrego zapalenia ucha środkowego. Wskazania do wykonania tego zabiegu to między innymi ostry przebieg zapalenia, któremu towarzyszy gorączka oraz silny ból ucha, uwypuklenie błony bębenkowej, które mogłoby skończyć się pęknięciem błony oraz powikłania następujące po zapaleniu ucha środkowego, takie jak na przykład zapalenie wyrostka sutkowatego, porażenie nerwu twarzowego czy zapalenie błędnika. Zabieg przeprowadza się, jeśli zapalenie ucha środkowego występuje u dzieci poniżej 3 miesiąca życia, u dzieci, które mają obniżoną odporność oraz, jeśli leczenie antybiotykami nie przyniosło pożądanych skutków. Wskazaniem do przeprowadzenia zabiegu jest również obecność krwi w jamie bębenkowej oraz wysiękowe zapalenie ucha środkowego.
Zobacz także: Jak działa tomografia komputerowa >>
Jak należy przygotować się do zabiegu?
Przed zabiegiem pacjent musi być na czczo, ponieważ czasami paracentezę przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. Bardzo ważne jest, aby poinformować lekarza o wszystkich przebytych chorobach, przyjmowanych lekach, alergiach na środki farmakologiczne oraz odczuwanych dolegliwościach.
Jak przebiega paracenteza?
Przed zabiegiem pacjentowi poda się znieczulenie. Czasami paracenteza jest przeprowadzana w znieczuleniu miejscowym, a czasami, zwłaszcza w przypadku dzieci oraz pacjentów niewspółpracujących, w znieczuleniu ogólnym. Po znieczuleniu, przez przewód słuchowy zewnętrzny wprowadza się ostry nóż, który służy do nacięcia błony bębenkowej. Po nacięciu błony z ucha środkowego usuwa się patologiczną wydzielinę. Czasami wydzielinę pobiera się do badania bakteriologicznego. Wydzielina jest pobierana zwłaszcza w przypadkach, gdy pacjent cierpi na nieleczące się zapalenie ucha. Następnie pacjentowi podaje się środki przeciwzapalne i zakłada jałowy opatrunek. Zabieg trwa zazwyczaj około 30 – 40 minut. Po zabiegu pacjent opuszcza szpital jeszcze tego samego dnia, bardzo rzadko wymagana jest dłuższa hospitalizacja. Po zabiegu dolegliwości bólowe związane z zapaleniem ucha ustępują szybciej, spada gorączka, a proces leczenia jest przyspieszony. Możliwym powikłaniem jest zakażenie rany, jaka powstaje poprzez nakłucie błony bębenkowej.
Otwór, który wykonuje się w czasie zabiegu zarasta samoistnie w ciągu kilku – kilkunastu dni. Zazwyczaj czas ten jest krótszy niż dwa tygodnie. Po zabiegu zaleca się ograniczenie wysiłku fizycznego i wypoczywanie. Po pewnym czasie wskazane jest udanie się na kontrolę lekarską w celu sprawdzenia czy błona bębenkowa goi się prawidłowo. Bezwzględnie odradza się zanurzanie głowy oraz moczenie ucha, w którym wykonywane było wkłucie, ponieważ mogłoby to zaburzyć proces gojenia. Jeśli po zabiegu występuje silny ból, dopuszcza się przyjmowanie środków przeciwbólowych. W przypadku, gdy po paracentezie wystąpią jakiekolwiek niepokojące objawy, takie jak na przykład silny ból ucha, podwyższona temperatura, wydzielina lub krew z ucha, należy niezwłocznie udać się do lekarza w celu kontroli.
