W obecnych czasach coraz więcej par ma problemy z płodnością. Dotyczy to już nie tylko kobiet po 35 roku życia, ale też nawet tych przed 30. Zauważa się również zmniejszoną płodność u mężczyzn. Takim osobom często lekarz może zalecić poddanie się inseminacji, czyli sztucznemu zapłodnieniu. Czym właściwie jest inseminacja, jakie badania przed inseminacją trzeba wykonać i jak się przygotować?
Co to jest sztuczna inseminacja?
Inseminacja jest bezbolesną, nieinwazyjną i bardzo prostą metodą zapłodnienia. Znana była już w XVIII wieku. Polega ona na bezpośrednim umieszczeniu w macicy nasienia partnera lub dawcy. Odbywa się to na fotelu ginekologicznym, a nasienie jest podawane za pomocą cienkiego cewnika. Czasem konieczne może być wykonanie inseminacji doszyjkowej i dojajowodowej, ale to rzadsze przypadki.
Dla kogo jest inseminacja? Wskazań do wykonania tego typu zabiegu jest wiele. Dzięki tej metodzie można np. zniwelować szkodliwe działanie śluzu macicy – gdy wykryto, że znajdują się w nim przeciwciała niszczące plemniki co uniemożliwia zapłodnienie naturalne. Wskazaniem jest także endometrioza. Przyczyną mogą być też problemy ze strony partnera – np. problemy z ejakulacją lub inne związane ze współżyciem seksualnym. Wskazaniem jest też niepłodność idiopatyczna, czyli bez zdiagnozowanej przyczyny. Inseminacja wykonywana jest również wtedy gdy nasienie partnera jest niewystarczające do zapłodnienia naturalnego – np. zbyt mało plemników lub niewystarczająca ruchliwość. W takim wypadku czasami korzysta się z nasienia dawcy (ale nie zawsze).
Jakie badania wykonać przed inseminacją?
Badania przed inseminacją dotyczą zarówno kobiety jak i mężczyzny.
Kobieta musi wykonać badania ginekologiczne – cytologię, badanie czystości pochwy, USG narządu rodnego, Sono – HSG (drożność jajowodów), pobranie wymazu z pochwy. Konieczne są też badania takie jak:
- badanie grupy krwi
- przeciwciała anty – HBC, anty – HCV, anty – HIV 1,2
- przeciwciała przeciwko cytomegalii w klasie IgG i IgM
- przeciwciała przeciwko różyczce w klasie IgG i IgM
- toksoplazmoza ( IgG/IgM)
- antygen HBs
- badanie VDRL ( w kierunku wykrycia kiły)
Czasem lekarz może zalecić wykonanie dodatkowych badań np. na określenie poziomu hormonów.
Mężczyzna także musi poddać się badaniom. Zlecone jest rozszerzone badanie nasienia Ponadto badania często pokrywają się z tymi, które musi wykonać kobieta: badanie grupy krwi, przeciwciała anty-HBc,przeciwciała przeciwko cytomegalii w klasie IgG i IgM, przeciwciała anty-HIV 1,2, przeciwciała anty-HCV, antygen HBs oraz VDRL (WR).
Jak się przygotować do inseminacji?
Kiedy wykonamy wszystkie badania przed inseminacją i dostaniemy wyniki możemy ustalać z lekarzem termin zabiegu. Kobieta poddawana jest jemu w dniu w którym ocenia się, że jej płodność jest największa. Czasami musi przyjmować również leki stymulujące – czyli pobudzające jajniki do pracy. Zaleca się, aby w momencie zabiegu kobieta miała pełny pęcherz moczowy, ponieważ wtedy łatwiej wprowadzić cewnik do macicy.
Mężczyzna nie powinien współżyć seksualnie na 3 – 7 dni przed oddaniem nasienia. Wskazana jest także w tym okresie abstynencja alkoholowa. Nasienie musi być oddane w specjalnej pracowni. Następnie zostaje ono poddane badaniom i wyselekcjonowaniu. Wybiera się nasienie z plemnikami o odpowiedniej budowie i ruchu, usuwa się bakterie i oddziela plemniki od płynu nasiennego.
Po zabiegu kobieta powinna odpoczywać przez 5 – 15 minut w gabinecie, następnie może wrócić do domu.
