Rzeżączka jest jedną z najczęściej występujących chorób wenerycznych, która daje niestety nie tylko nieprzyjemne objawy, ale może również prowadzić do bezpłodności, szczególnie u kobiet. Dwoinka rzeżączki, czyli bakteria powodująca chorobę, jest przenoszona drogą płciową, dlatego rozwojowi choroby sprzyja duża ilość partnerów seksualnych. Bakterią może zarazić się również dziecko będąc jeszcze w łonie mamy. Choroba często daje objawy dopiero po pewnym czasie od zakażenia, jednak jeśli jakiekolwiek dolegliwości wystąpią, należy jak najszybciej udać się do lekarza.
Kiedy warto przeprowadzić badanie w kierunku rzeżączki?
Badanie w kierunku rzeżączki należy przeprowadzić jeśli u pacjenta występują objawy mogące świadczyć o zakażeniu rzeżączką. U kobiet takie objawy to między innymi upławy oraz silny ból w okolicach intymnych, odczuwany szczególnie podczas oddawania moczu. W późniejszym stadium rozwoju choroby, kobieta może cierpieć na ból w dole brzucha oraz krwawienia, które pojawiają się niezależnie od momentu cyklu miesięcznego. Objawy jakie mogą się pojawić to nawet wymioty oraz gorączka. U mężczyzn objawami rzeżączki są wyciek, pieczenie w okolicy cewki moczowej, oraz podobnie jak u kobiet, ból podczas oddawania moczu. Dyskomfort może występować również w czasie wzwodu.
Jak przebiega badanie w kierunku rzeżączki?
Po stwierdzeniu objawów rzeżączki należy jak najszybciej udać się do lekarza. Specjalista na początku przeprowadzi dokładny wywiad lekarski, podczas którego zapyta o dolegliwości, a także aktywność seksualną. Takie pytania mogą pomóc w ustaleniu powodów dolegliwości, a także doborze odpowiedniego leczenia. Po wywiadzie lekarz przeprowadzi badanie fizykalne oraz badanie ginekologiczne, podczas którego pobrany zostanie wymaz z szyjki macicy albo cewki moczowej. Rozmaz zostanie następnie poddany analizie laboratoryjnej, która pozwoli ustalić przyczynę choroby. Jeżeli pacjent cierpi na rzeżączkę, w rozmazie, pod mikroskopem, widoczne są dwoinki rzeżączki. Pobranie wymazu i analiza mikroskopowa niestety nie daje pewności, że bakterie wywołujące rzeżączkę zostaną wykryte. W związku z tym w niektórych przypadkach wykonuje się testy na obecność genów bakterii. Takie badanie jest znacznie pewniejsze niż analiza mikroskopowa wymazu, jednak testy są zazwyczaj dosyć drogie. Czasami w celu wykrycia rzeżączki stosuje się także tak zwaną hodowlę bakteryjną. Wówczas próbkę pobraną od pacjenta umieszcza się na płytce z pożywką, a następnie tak przygotowany materiał, inkubuje się przez dwa dni. Po tym czasie kolonie bakterii są tak duże, że mogą być zaobserwowane nawet gołym okiem. Badaniu w kierunku rzeżączki powinien zostać poddany również partner lub partnerka seksualna osoby, u której stwierdzono bakterię wywołującą rzeżączkę.
Jak się przygotować do badania w kierunku rzeżączki?
Do badania w kierunku rzeżączki nie trzeba się praktycznie w żaden sposób przygotowywać. Podczas wywiadu lekarskiego należy poinformować pacjenta o przebytych chorobach związanych z układem płciowym, przyjmowanych lekarz oraz ewentualnej ciąży.
Jakie powikłania mogą wystąpić po zachorowaniu na rzeżączkę?
Bardzo ważne jest, aby rzeżączka została jak najszybciej wykryta. Jeżeli leczenie nie zostanie podjęte odpowiednio szybko, u kobiet może dojść do uszkodzenia wyściółki jajowodu, co skutkuje bezpłodnością. Po zachorowaniu na rzeżączkę kobieta jest również bardziej narażona na wystąpienie ciąży pozamacicznej. U dziecka zarażonej kobiety może wystąpić poważne zapalenie tkanek oka. Zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, nieleczona rzeżączka skutkuje rozprzestrzenianiem się infekcji do stawów, a także zwiększa ryzyko zachorowania na AIDS.
