Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, która występuje najczęściej u młodych osób między 20 a 40 rokiem życia. SM to choroba przewlekła, która trwa do końca życia i ma znaczący wpływ na jego przebieg. Stwardnienie rozsiane występuje najczęściej u młodych ludzi, którzy zastanawiają się na posiadaniem potomstwa.
SM i dziecko
Zalecenia dotyczące ciąży u pacjentek chorych na SM zmieniły się na przestrzeni ostatnich 50 lat. Przez wiele lat odradzano posiadanie dzieci lub przerwanie ciąży po zdiagnozowaniu SM. Aktualnie najważniejszym problemem, z którym spotykają się kobiety chcące mieć dziecko, jest zaprzestanie przyjmowanie leków immunomodelujących. Najważniejszy wniosek, płynący z badań naukowych, sugeruje unikanie kontynuacji leczenia lekami immunosupresyjnymi i imunomodelującymi w czasie ciąży oraz kategoryczny zakaz stosowania leków immunosupresyjnych i fingolimodu na kilka miesięcy przed planowaną ciążą.
Zobacz także: Przewodnik po medycznej marihuanie
Przebieg ciąży u chorych na SM
Wpływ stwardnienia rozsianego był przez wiele lat przedmiotem sporów naukowców i lekarzy. Do czasu badania PRIMS (Pregnancy in Multiple Sclerosis), w którym poddano kilkuletniej obserwacji 227 kobiet chorych na stwardnienie rozsiane, które w trakcie choroby zaszły w ciążę i urodziły dzieci. Wynik badania pokazał, że ryzyko rzutu było mniejsze w okresie ciąży, a najniższe w ostatnim trymestrze. Ma to prawdopodobnie związek z estrogenem i progesteronem, których poziom w trakcie ciąży jest podwyższony – hormony te są odpowiedzialne za podtrzymanie ciąży, a także wykazują stabilizujący wpływ na SM (naukowcy zastanawiają się nad wykorzystaniem progesteronu w leczeniu stwardnienia rozsianego). Dodatkowo organizm matki robi wszystko, by chronić płód. W badaniu zaobserwowano również, że w okresie połogu i czasie popołogowym (odpowiednio 3 i 6 miesięcy po porodzie), ryzyko rzutu SM jest wyższe w porównaniu do roku sprzed ciąży. Wyższe ryzyko dotyczy kobiet, które przeszły ciężki rzut choroby. Mimo tego, 72% kobiet nie miało rzutu w okresie 6 miesięcy od porodu.
Poród
Kobiety chorujące na stwardnienie rozsiane, często obawiają się porodu. Znieczulenie do cesarskiego cięcia bądź znieczulenie zewnątrzoponowe nie ma żadnego wpływu na przebieg choroby. Sposób porodu zależy wyłącznie od stopnia niepełnosprawności pacjentki. Te, które nie mają deficytów ruchowych, mogą urodzić z sposób naturalny.
W sytuacjach, kiedy matka nie ma siły przeć lub istnieje ryzyko pogorszenia jej stanu zdrowia zaleca się cesarskie cięcie. Może być ono wykonane w znieczuleniu podpajęczynówkowym z zastosowaniem opioidów, które dodawane są do środka znieczulającego.
Stwardnienie rozsiane a ciąża – karmienie piersią
Większość badań potwierdza, że karmienie piersią nie ma wpływu na przebieg SM. Jednak większość kobiet decyduje się na karmienie dziecka mlekiem modyfikowanym. Powodem jest powrót do leczenia lekami modyfikującymi przebieg choroby, które nie mogą przedostać się do organizmu dziecka.
Stwardnienie rozsiane a ciąża – rozwój dziecka
Stwardnienie rozsiane, na które choruje matka nie ma wpływu na wady rozwojowe, masę ciała i ogólny rozwój dziecka. Należy pamiętać, że nie jest znana przyczyna występowania SM i nie ma naukowych dowodów na to, że jest to choroba dziedziczna. W związku z tym, nie ma żadnych ograniczeń, które mogłyby pogrzebać radość z macierzyństwa.
Zobacz także: Czy biotyna (witamina B7) leczy stwardnienie rozsiane?
