Heterochromia jest niezwykle rzadko powijającą się wadą genetyczną. Niekiedy może również stanowić konsekwencję urazu lub choroby. Sprawia, że oczy mają różny kolor, np. już we wczesnym niemowlęctwie zauważymy, że nasze dziecko ma jedno oko niebieskie, a drugie brązowe. Nie należy jednak nadmiernie się tym faktem przejmować, gdyż najpowszechniej jest to wynik dziedziczenia i w jej konsekwencji, nie dojdzie do pojawienia się żadnych wad rozwojowych.

Określenie heterochromia dotyczy różnobarwności tęczówek. Zwykle mówimy o niej w kontekście, że każde oko ma inny kolor. Zdarzają się jednak również przypadki, gdy wada dotyczy jednego oka i w obrębie tylko jednej tęczówki pojawiają się obszary o różnym zabarwieniu.

Heterochromia uznawana jest za bardzo rzadkie zjawisko u ludzi. Nie znamy wprawdzie dokładnych statystyk ilościowych dotyczących jej występowania, ale szacuje się, że obecna jest u około 1% populacji.

Skąd się bierze heterochromia?

Barwa tęczówek w naszych oczach uwarunkowana jest przez barwnik, który odpowiada równocześnie, za jaki to mamy kolor włosów oraz skóry – mowa oczywiście o melaninie. Jej ilość warunkuje więc kolor oczu. Jeśli jest jej dużo – mamy ciemne oczy, np. brązowe, a jeśli w tęczówce znajduje się niewielka ilość pigmentu, to będziemy mieć jasne, np. niebieskie oczy.

Dzięki równomiernemu rozłożeniu melaniny, obydwoje naszych oczu ma taką samą barwę. Jeśli u dziecka występuje heterochromia i ma np. jedno oko ciemne a drugie jasne, to oznacza to, że w pierwszym występuje wysokie nagromadzenie barwnika, podczas gdy w drugim niewielkie.

Wiemy, w jaki sposób powstaje heterochromia. Jednak pozostaje jeszcze znalezienie odpowiedzi na pytanie, jaka jest przyczyna oczu w różnych kolorach.

Zobacz także: Daltonizm u dzieci – objawy, rozpoznanie, leczenie

Jakie są przyczyny heterochromii?

W większości przypadków mamy do czynienia z zaburzeniem o charakterze wrodzonym. Oznacza to, że jego pojawienie się zostało uwarunkowane genami, jakie dziecko odziedziczyło od rodziców. W przypadku, gdy dziecka spodziewa się osoba z heterochromią, to szansę, że różnobarwność tęczówek wystąpi również u potomstwa, są znacząco wyższe. Wynika to z tego, iż heterochromia jest dziedziczona w sposób autosomalny dominujący, czyli aby doszło do przekazania tej cechy, wystarczające jest przeniesienie tylko jednej kopii zmutowanego genu.

W niektórych przypadkach mamy niestety do czynienia z pojawianiem się wrodzonej heterochromii na skutek konkretnych schorzeń genetycznych, a pośród nich:

  • Bielactwo,
  • Zespół Waardenburga,
  • Nerwiakowłókniakowatość typu I,
  • Zespół Sturge-Webera,
  • Zespół Hornera,
  • Stwardnienie guzowate,
  • Choroba Hirschprunga,
  • Zespół Parry’ego-Romberga.

Istnieją również przypadki heterochromii nabytej, czyli takiej, która pojawia się w trakcie życia pacjenta, czy to u kilkuletniego dziecka, czy u osoby dorosłej. Z pewnością rozwinięcie się takiego objawu w wieku późniejszym niż wczesne niemowlęctwo może wzbudzać duże zaniepokojenie, gdyż najczęściej jest spowodowane przez groźne schorzenia:

  • Uraz w obrębie gałki ocznej,
  • Stosowanie niektórych leków – np. kropli do oczu mających na celu leczenie jaskry,
  • Stan zapalny tęczówki oka,
  • Stan zapalny siatkówki oka,
  • Stan zapalny naczyniówki oka,
  • Tętniak,
  • Rozwinięcie się nowotworu złośliwego w obrębie tęczówki oka – czerniak złośliwy.

Rozwój koloru oczu

Gdy dziecko przychodzi na świat, jego oczy najczęściej mają jasnoniebieskie zabarwienie, i gdy dotrze do nich światło, stopniowo zaczynają zmieniać swoją barwę. W pierwszych tygodniach życia u noworodka obserwuje się niewielki poziom melaniny w tęczówkach oczu. Dokładny kolor oczu u dziecka może kształtować się przez pierwszy rok jego życia, a w przypadku oczu bardzo ciemnych nawet do 8 roku życia.

Heterochromia a leczenie

Sama w sobie heterochromia nie powoduje u pacjentów czy dzieci żadnych dolegliwości. Nie upośledza widzenia. Niekiedy staje się jednak powodem kompleksów, wówczas możliwe jest jednak stosowanie specjalnych soczewek, które wyrównają koloryt oczu. Można również różnobarwność przekłuć w zaletę i cieszyć się ze swojej indywidualności i niepowtarzalności. Warto zapewniać wówczas dziecko o jego wyjątkowości.

Wystąpienie heterochromii z pewnością stanowi konieczność skonsultowania się z pediatrą, który skieruje nas do okulisty. Jeśli podejmowane jest jakiekolwiek leczenie, to ma ono związek z przyczynami pojawienia się różnobarwności tęczówek, a nie samym objawem. Terapia dotyczy wówczas konkretnego schorzenia, a nie różnych kolorów oczu.

Czytaj również: Leniwe oko – jak uniknąć tego problemu u Twojego dziecka?

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj