Eozynocyty, eozynofil, granulocyt kwasochłonny, krwinka kwasochłonna, Eo – są to nazwy białych krwinek należące do grupy granulocytów kwasochłonnych. Należą one do komórek układu odpornościowego. Odgrywają zasadniczą rolę w zwalczaniu pasożytów oraz chronią go przed wystąpieniem reakcji alergicznych. Charakteryzują się widocznymi granulkami (zawierają w cytoplaźmie ziarnistości), pod wpływem eozyny barwią się na kolor ceglastoczerwony.
Liczba eozynocytów w tkankach jest o wiele większa (100 razy) niż we krwi obwodowej. Ich obecność została stwierdzona w tych tkankach organizmu, które mają bezpośredni kontakt ze środowiskiem zewnętrznym (skóra, błona śluzowa przewodu pokarmowego, drogi oddechowe). Eozynocyty powstają w szpiku kostnym z wielopotencjalnej komórki pnia (pod wpływem komórek wzrostowych i licznych cytoklin). Następnie przemieszczają się trafiając do krwiobiegu i tkanek, gdzie są magazynowane. Eozynofile są intensywnie wytwarzane przez nasz organizm w okresie zakażeń bakteryjnych i wirusowych. Jednak do ich podstawowej funkcji należy niszczenie w organizmie obcych białek np. białek alergicznych. Podwyższenie ich poziomu możemy zaobserwować w okresie rekonwalescencji. Natomiast podczas ciężkich infekcji bakteryjnych możemy zaobserwować ich zupełny brak. Podczas infekcji pasożytniczych biorą udział w neutralizacji antygenów wielokomórkowych. Na powierzchni błony komórkowej eozynocytów znajdują się liczne receptory dla cząsteczek biologicznie czynnych. Bardzo istotne znaczenie w interwencjach terapeutycznych ma receptor lL-5, gdyż w stanach chorobowych ich ilość znacząco wzrasta.
Eozynocyty – prawidłowa wartość
W krwi obwodowej prawidłowa ilość eozynocytów wynosi od 35 do 350 w 1 mm 3 (średnio 125 w 1 mm 3). Procentowo w stosunku do liczby leukocytów, eozynocyty stanowią 1 – 5 % (średnio 3). Pamiętajmy jednak, że wartości te mogą ulec zmianie na przykład pod wpływem stanu emocjonalnego, wysiłku fizycznego, silnego stresu, pory dnia oraz wielu innych chorobowych i fizjologicznych czynników.
Zwiększenie wartości eozynocytów
Jeżeli we krwi obwodowej zwiększa się ilość eozynofili, mówimy wtedy o ezynofilii, jest ona klasyfikowana jako:
- ezynofilia łagodna 600 – 1500 / 1 mm 3
- ezynofilia umiarkowana 1500 – 5000 / 1 mm 3
- ezynofilia ciężka powyżej 5000 / 1 mm 3
Jeśli większa ilość ezofili zostanie stwierdzona we krwi obwodowej, świadczy to o ich zwiększonej liczbie w organiźmie.
Pojawienie się we krwi większej wartości eozynocytów może świadczyć o takich chorobach jak:
- astma oskrzelowa
- łuszczyca, egzema
- alergie
- eozynofilia płucna
- zespół Loefflera
- astma oskrzelowa
- katar sienny
- choroby zakaźne, płonica
- wydłużony okres zdrowienia po zakażeniach
- rumień wielopostaciowy
- choroby hematologiczne np. przewlekła białaczka szpikowa, zespół hypereozynofilowy
- choroby pasożytnicze : włośnica, glistnica, bąblowica, tasiemczyca, węgorczyca, toksokaroza, pełzakowica, robaczyca tropikalna
- choroby nadwrażliwości
Ich zwiększona wartość występuje również podczas przyjmowania leków takich jak np. penicylina, streptomycyna, antybiotyki, PAS, nitrofurantonina, chloropromazyna.
Eozynocyty – co oznaczają zmniejszenie wartości
Zmniejszenie wartości eozynocytów we krwi może oznaczać wystąpienie jednej z chorób zakaźnych jak:
- dur brzuszny
- czerwonka
- posocznica
Obniżenie wyników poziomu eozynocytów poniżej normy, może powodować nadmierny wysiłek fizyczny, oparzenia, posocznica, zakażenia. Może być również wynikiem działania hormonów wydzielanych przez nadnercza.
Zobacz także: WBC – morfologia – normy i opis badania
