Choroba kociego pazura swoją nazwę zawdzięcza najczęstszym nosicielom bakterii, która wywołuje zachorowanie. Jest to schorzenie infekcyjne wywołane niewielką Gram-ujemną bakterią. Zakażenie pojawia się najczęściej w wyniku podrapania lub ugryzienia przez kota, może jednak do niego dojść również po ukłuciu cierniem lub wbiciu drzazgi. Za możliwą przyczynę uznaje się również uszkodzenie skóry przez królika, wiewiórkę czy psa.
Jak objawia się choroba kociego pazura?
Rozwój schorzenia ma miejsce najczęściej pośród dzieci oraz młodzieży. Zwykle eksponuje się pod postacią powiększenia powierzchownych węzłów chłonnych, które drenują limfę z miejsca uszkodzenia skóry.
W formie zmian pierwotnych mogą pojawić się:
- Grudki,
- Pęcherzyki,
- Niewielkie owrzodzenie,
- Krosty.
U więcej niż połowy chorych dzieci, objaw ten pozostaje niezauważony, gdyż bardzo szybko dochodzi do jego zagojenia. Pojawienie się zmiany pierwotnej ma najczęściej miejsce w obrębie kończyny górnej lub dolnej.
Gdy minie kilka dni lub kilka tygodni to dochodzi do zajęcia węzłów chłonnych szyjnych, pachowych, łokciowych i pachwinowych. Na samym początku nie są one bolesne i możliwe jest ich przesuwanie. Po pewnym czasie stają się zdecydowanie bardziej tkliwe. Mogą mieć od 1 do 6 centymetrów wielkości. Jednocześnie może występować niewielka gorączka, jak również objawy ogólne takie jak dreszcze, bóle mięśniowe czy uczucie ogólnego rozbicia.
U niektórych pacjentów dochodzi do pojawiania się krótkotrwałych wysypek. Mimo wszystko u większości chorych dzieci to właśnie powiększenie węzłów chłonnych stanowi jedyny objaw chorobowy.
Wizyta u lekarza i diagnoza
Postawienie diagnozy choroby kociego pazura oparte jest w głównej mierze na szczegółowym wywiadzie z małym pacjentem i rodzicami oraz sprawdzeniu obecności podstawowych objawów klinicznych.
Schorzenie jest różnicowane z innymi schorzeniami, które bezwzględnie należy wykluczyć: gruźlica węzłów chłonnych, ropne zapalenie węzłów chłonnych. W niektórych przypadkach pojawienie się objawów powoduje podejrzenie rozrostu nowotworowego. Z tego powodu ostateczne rozpoznanie bardzo często ma miejsce dopiero po ocenie histopatologicznej materiału pobranego z zajętego węzła chłonnego.
Leczenie choroby kociego pazura u dzieci
Schorzenie to ma charakter samoograniczający się i mały pacjent wymaga najczęściej jedynie regularnych kontroli lekarskich. Najtrudniejsze jest postawienie prawidłowej diagnozy.
Zobacz także:
