Zespół Aspergera był kiedyś samodzielnym zaburzeniem. Kilka lat temu został włączony do grupy zaburzeń ze spektrum autyzmu. Charakteryzuje się trudnościami społecznymi i komunikacyjnymi oraz powtarzającymi się lub restrykcyjnymi wzorcami zachowania. Mogą prowadzić do niepokoju i dezorientacji. 

Jakie są objawy?

Dzieci z zespołem Aspergera nawiązują słabe interakcje społeczne. Mają obsesje, ograniczoną mimikę, zaburzenia mowy i inne osobliwe zachowania. Mogą angażować się w obsesyjne zachowania. Wykazują niezwykłą wrażliwość na bodźce zmysłowe. 

Może wystąpić jeden lub więcej z następujących objawów:

  • niewłaściwe lub minimalne interakcje społeczne,
  • koncentracja tylko na jednym temacie i trudności w przejściu na jakiś inny,
  • niezrozumienie emocji lub ograniczona mimika,
  • dziwny głos na przykład płaski, wysoki, cichy, głośny lub zrobotyzowany,
  • niestosowanie lub niezrozumienie niewerbalnej komunikacji,
  • obsesja na punkcie jednego lub dwóch konkretnych, wąskich tematów,
  • zdenerwowanie przy jakichkolwiek zmianach w procedurach,
  • łatwe zapamiętywanie konkretnych informacji i faktów,
  • niezdarne, nieskoordynowane ruchy,
  • trudności w kontrolowaniu emocji, czasami prowadzące do wybuchów złości, zachowań samookaleczających,
  • niezrozumienie uczuć i perspektywy innych osób,
  • nadwrażliwość na światło, dźwięki i tekstury.

Dzieci z zespołem Aspergera często nie wykazują opóźnień w rozwoju mowy i języka. Prawdopodobnie posiadają dobrą znajomość gramatyki i bogate słownictwo, ale często są zbyt dosłowne.

Czytaj więcej: Objawy zespołu Aspergera u dzieci

Jakie są najczęstsze przyczyny zespołu Aspergera?

Jeśli przyjmiemy, że zespół Aspergera jest jednym z zaburzeń autystycznych, można oczekiwać, że powody będą tutaj takie same jak w przypadku autyzmu. Dokładne przyczyny nie zostały jeszcze zidentyfikowane, chociaż duży nacisk kładzie się na podłoże genetyczne. W niektórych przypadkach zaburzenia autystyczne mogą być związane z narażeniem na toksyny, teratogenami, problemami z ciążą lub porodem oraz infekcjami prenatalnymi. Czynniki środowiskowe mogą działać razem. Modyfikują lub potencjalnie nasilają podstawową wadę genetyczną.

Jak zdiagnozować zespół Aspergera?

Wymagana jest kompleksowa ocena kliniczna. Powinna obejmować diagnozę:

  •  psychologiczną (w tym przynajmniej funkcjonowanie intelektualne i adaptacyjne),
  • komunikacji (szczególnie skoncentrowaną wokół niewerbalnych form komunikacji),
  • neurologiczną,
  • psychiatryczną,
  • medyczną.

 Warto przy tym pamiętać, że zespół Aspergera może być trudny do zdiagnozowania. Czasami mylonymi jest z zespołem nadpobudliwości ruchowej (ADHD), zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym (OCD) lub zaburzeniem opozycyjnym (ODD). Dlatego bardzo ważna jest wnikliwa diagnoza zespołu specjalistów.

Jak wygląda leczenie?

Każdy przypadek jest inny, dlatego plan leczenia należy budować zgodnie z potrzebami danego dziecka. Powinien być korygowany w miarę zmieniania się tych potrzeb. Zwykle obejmuje trening umiejętności społecznych, obserwację zachowań, terapię poznawczo-behawioralną, edukację i szkolenie rodziców. Uwzględnia też terapię zajęciową, specjalne zajęcia edukacyjne. Zawiera również terapię mowy/języka, szkolenie w zakresie samopomocy oraz zajęcia umiejętności organizacyjnych. 

Dowiedz się więcej: Zespół Aspergera u dzieci, czyli zaburzenie, które utrudnia funkcjonowanie w społeczeństwie

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj