Enterowirusy to grupa przeszło 70 wirusów, które w naszym umiarkowanym klimacie najczęściej stanowią przyczynę sezonowych zachorowań. Powszechnie atakują dzieci. Przeważająca ilość zakażeń enterowirusowych ma bardzo łagodny przebieg i ogranicza się do wystąpienia przykładowo jedynie bólu gardła, jednak mogą pojawić się poważniejsze przypadłości oraz, w niektórych przypadkach powikłania, pośród których jednym z najgroźniejszych będzie zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Enterowirusy – jakie choroby mogą powodować?
Znamy wiele wirusów zaliczanych do tej grupy, niektóre z nich mają nadane nazwy, a te nowo odkrywane nazywa się po prostu kolejnymi liczbami. Wiemy, że wiele enterowirusów powoduje łagodne zachorowania u dzieci. Najczęściej są to niewielkie infekcje, o lekkim przebiegu, letnie biegunki u dzieci i niemowląt. Bardzo często atakują w porze ciepłej.
Enterowirusy mogą jednak również powodować wiele poważniejszych schorzeń, a pośród nich: Wirusowe zapalenie wątroby typu A, choroba Hainego i Medina, choroby układu sercowo-naczyniowego (m.in. zapalenie mięśnia sercowego), choroby układu oddechowego (ostre zapalenie gardła – nazywane herpangina, zapalenie opłucnej, diabelska grypa), chorobę dłoni stóp i jamy ustnej (HFMD), choroby układu nerwowego (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), ostre zapalenie trzustki, zapalenie jąder. Ponadto pojawiają się dowody, że wirus Coxsackie może stanowić czynnik rozwojowy dla cukrzycy typu 1.
Zakażenia układu oddechowego oraz pokarmowego, jak również wysypki u dzieci spowodowane są przez enterowirusy o nazwie ECHO.
Drogi zarażenia enterowirusami
- Droga kropelkowa – zarówno od osoby chorej jak i od takiej, która nie ma objawów chorobowych ale jest nosicielem wirusa,
- Drogą pokarmową,
- Kontakt z przedmiotami na których znajdują się wirusy,
- Kąpiel w skażonych zbiornikach wodnych,
- Wpicie zanieczyszczonej wirusem wody.
Objawy zakażenia enterowisrusami
- Choroby układu pokarmowego – bardzo często wywołują letnią biegunkę u niemowląt.
- Choroby układu oddechowego – jeśli wirus wywoła diabelską grypę mogą pojawić się takie objawy jak: bóle mięśniowe – głównie w klatce piersiowej, brzuchu oraz kończynach, gorączka. Przy ostrym zapaleniu gardła (herpangina) na podniebieniu miękkim, łukach podniebiennych oraz języczku pojawiają się małe grudki lub pęcherzyki wielkości główki od szpilki, oraz silny ból gardła. Letnią grypą nazywany infekcję, która objawami przypomina zwykłą grypę lub przeziębienie jej objawy to najczęściej : kaszel, katar, bóle głowy.
- Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych – bóle głowy, wysoka gorączka, bóle mięśni, bóle gałek ocznych, sztywność karku, wymioty, światłowstręt.
- Choroby układu sercowo-naczyniowego – bóle przedsercowe, duszności, zaburzenia rytmu serca z jego przyspieszaniem, wymioty.
- Choroba dłoni, stóp i ust – stanowi bardziej charakterystyczną jednostkę chorobową, którą wywołują enterowirusy. Pośród jej objawów wymienia się zapalenie gardła oraz drobne grudki lub pęcherzyki na dłoniach oraz stopach.
- Epidemiczny ból mięśni (pleurodynia) – silne kłujące bóle brzucha oraz klatki piersiowej, utrzymują się przez 2-3 dni.
- Najpowszechniej choroby wywołane przez enterowirusy przebiegają bezobjawowo lub jako schorzenia z wysoką gorączką.
- Zakażenia enterowirusami mogą również skutkować wystąpieniem różnego rodzaju wysypek wybroczynowych, pęcherzykowatych, pokrzywko podobnych bądź przypominać zmiany skórne pojawiające się w czasie odry czy różyczki.
Enterowirusy – diagnostyka
Najczęściej rozpoznanie stawiane jest na podstawie wywiadu z pacjentem lub, w przypadku dziecka, z rodzicem. Jeśli zależy nam na wykryciu zakażenia pomocne może okazać się oznaczenie w surowicy krwi przeciwciał klasy IgM. O fakcie przebycia przez daną osobę zakażenia świadczyć będzie obecność przeciwciał klasy IgG.
Leczenie zakażeń enterowirusowych
Wszystko uzależnione jest od objawów u konkretnej osoby chorej. Najpowszechniej wykorzystywane są leki o dzianiu przeciwbólowym lub przeciwgorączkowym, jak również preparaty pomocne przy bólu gardła. Cięższe przypadki, gdy enterowirus wywoła np. zapalenie opon mózgowych lub zapalenie mięśnia sercowego wymagają hospitalizacji pacjenta i stosowania się do zaleceń lekarza. Jednak większość schorzeń mija samoistnie i nie ma konieczności wdrażania specjalnych terapii.
Zobacz także: Biegunka u dzieci – powszechna i niebezpieczna dolegliwość
