Biopsja nerki przeprowadzana jest w celu zdiagnozowania różnorodnych nieprawidłowości i chorób nerek. Badanie polega na pobraniu za pomocą igły biopsyjnej fragmentu miąższu nerkowego, a następnie poddaniu go badaniu mikroskopowemu. Dzięki biopsji nerki ocenia się charakter zmian, stopień zaawansowania choroby oraz rozległość zmian, co jest niezbędne przy podejmowaniu decyzji o podjęciu leczenia.
Kiedy zaleca się przeprowadzenie biopsji nerki?
Wskazaniem do biopsji nerki są wszelkie choroby nerek, takie jak kłębuszkowe zapalenie nerek, krwiomocz lub białkomocz nieznanego pochodzenia, zespół nerczycowy i ostra niedokrwienna niewydolność nerek. Biopsję nerki wykonuje się również po przeszczepie nerki w celu oceny jej stanu. Jeśli podejrzewa się odrzucenie nerki lub obserwuje pogorszenie czynności przeszczepionej nerki, biopsję wykonuje się nawet kilkukrotnie. Badanie przeprowadza się także w przypadku chorób układowych, takich jak zapalenie naczyń czy toczeń rumieniowaty.
Jakie są przeciwwskazania do przeprowadzenia biopsji nerki?
Biopsji nerki nie przeprowadza się jeśli pacjent ma jedną nerkę. Poza tym, nie zaleca się biopsji nerki, jeśli pacjent ma dwie, ale bardzo małe nerki. Przeciwwskazaniem do wykonania biopsji nerki jest również ciężkie nadciśnienie tętnicze (powyżej 200/110 mmHg), znaczna niedokrwistość oraz otyłość.
Jak przygotować się do biopsji nerki?
Zaleca się, aby co najmniej 6 tygodni przed planowaną datą zabiegu zaszczepić się przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Poza tym, wykonuje się podstawowe badania krwi, w tym morfologię, oznaczenie grupy krwi, a także parametry krzepnięcia krwi. Przed biopsją wykonuje się również badanie ultrasonograficzne oraz urografię. Badania te mają na celu ocenę czynności nerek i określenie ich dokładnej lokalizacji. Jeśli chodzi o bezpośrednie przygotowanie do zabiegu, przed badaniem pacjent musi być na czczo.
Jak przebiega biopsja nerki?
Przed przeprowadzeniem badania konieczne jest poinformowanie lekarza o wszelkich chorobach, na które się choruje, zwłaszcza skazie krwotocznej oraz skłonności do uczuleń. Trzeba powiedzieć również o wszystkich przyjmowanych lekach. Czasami przed przeprowadzeniem biopsji nerki lekarz zleca wykonanie innych badań w zależności od obserwowanych objawów. Przed biopsją nerki przeprowadza się scyntygrafię nerek, podczas której zaznacza się punkt, w którym wykonane będzie wkłucie. Badanie jest przeprowadzane w znieczuleniu miejscowym, a jeśli zaistnieje konieczność wykonania biopsji u dziecka – w znieczuleniu ogólnym. Podczas badania pacjent leży na brzuchu. Aby ułatwić wkłucie w nerkę, pod brzuch wkłada się poduszkę lub ręcznik. Po dokładnym odkażeniu skóry i znieczuleniu miejsca wkłucia, za pomocą sondy określa się na jakiej głębokości umiejscowiona jest nerka, a następnie wykonuje się wkłucie igłą biopsyjną. Po pobraniu fragmentu tkanek, ocenia się, czy pochodzą one z nerki. W przypadku, gdy za pierwszym razem pobrano tkanki inne niż nerki, biopsję powtarza się, jednak podczas jednego zabiegu nie wykonuje się więcej niż trzy wkłucia. Czasami biopsję nerki wykonuje się przy kontroli USG lub tomografii komputerowej. Jeśli biopsja przeprowadzana jest u dziecka, wykonuje się nacięcia umożliwiające odsłonięcie nerki, a następnie wycina mały fragment nerki potrzebny do badania histopatologicznego. Po pobraniu fragmentu tkanek do badania, miejsce nacięcia zszywa się i zabezpiecza opatrunkiem. Powikłania po biopsji nerki pojawiają się bardzo rzadko. Są to między innymi krwiomocz oraz krwiak w nerce. Zabieg wiąże się z niewielkim ryzykiem zatkania dróg moczowych przez skrzep oraz powstania przetoki tętniczo – żylnej w nerce. Często w miejscu wkłucia pojawia się siniak, który znika samoistnie po kilku dniach.
