Badanie urodynamiczne jest podstawowym badaniem, które przeprowadza się w przypadku problemów z nietrzymaniem moczu. Badanie jest bardzo pomocne również w przypadku problemów z pęcherzem, których nie można zdiagnozować w inny sposób. Podczas badania sprawdza się czy pęcherz skutecznie gromadzi mocz i jak się go pozbywa.
Podczas badania urodynamicznego mierzy się jak długo pęcherz pacjenta jest opróżniany oraz czy mocz przepływa równomiernie czy w sposób przerywany. Co więcej, dzięki badaniu tego typu można ocenić jak bardzo pęcherz napina się w czasie oddawania moczu i jakie napięcie powstaje w cewce moczowej.
Kiedy zaleca się przeprowadzenie badania urodynamicznego?
Głównym wskazaniem do przeprowadzenia badania urdynamicznego jest nietrzymanie moczu różnego rodzaju. Podczas badania ocenia się funkcjonowanie narządów dolnych dróg moczowych, dzięki czemu możliwe jest precyzyjne rozpoznanie narządów, które odpowiadają za problemy z utrzymaniem moczu oraz opróżnianiem pęcherza.
Jak przebiega badanie urodynamiczne?
Przed badaniem pacjent musi rozebrać się od pasa w dół. Pacjent kładzie się na łóżku w gabinecie zabiegowym, a następnie przystępuje się do przygotowania do badania. W pęcherzu pacjenta, poprzez cewkę moczową, umieszcza się jeden lub dwa cewniki. Poza tym cewnik jest umieszczany również w odbycie. Sensor na końcu cewnika umieszczanego w pęcherzu mierzy ciśnienie w napełniającym się pęcherzu, natomiast sensor w odbycie, mierzy ciśnienie w brzuchu. Dodatkowo za pomocą elektrod igłowych lub takich, które wprowadzane są do pochwy lub odbytnicy określa się czynność zwieraczy. Po umieszczeniu cewników i napełnieniu pęcherza solą fizjologiczną albo wodą destylowaną, pacjent jest proszony o kaszlnięcie oraz poruszenie się. Na koniec badania opróżnia się pęcherz do specjalnego urządzenia (tak zwany uroflowmetr), które ma za zadanie mierzyć ilość oddanego moczu oraz szybkość jego oddawania. W czasie oddawania moczu mierzy się również ciśnienie w pęcherzu oraz jamie brzusznej. Po tym cewniki są wyjmowane. U niektórych pacjentów przy okazji badania urodynamicznego wykonuje się także zdjęcie rentgenowskie pęcherza. Niekiedy przeprowadza się także profilometrię cewkową, dzięki której określa się długość cewki moczowej oraz ciśnienie jakie w niej powstaje. Badanie trwa zazwyczaj około 15 – 30 minut. Umieszczanie cewników w cewce moczowej oraz odbycie nie powinno być bolesne, może jednak powodować dyskomfort. Czasami skórę w okolicy wejścia do cewki moczowej smaruje się żelem znieczulającym. Ważne jest, żeby przez co najmniej dwa dni po badaniu wypijać minimum 6 – 8 szklanek wody dziennie. Pozwoli to na zmniejszenie ryzyka wystąpienia infekcji.
Jak przygotować się do badania urodynamicznego?
Czasami przed badaniem (zazwyczaj trzy dni) pacjent jest proszony o notowanie ilości przyjmowanych płynów oraz oddawanego moczu. Zazwyczaj na kilka dni przed badaniem należy odstawić leki przyjmowane z powodu problemów z pęcherzem. Na badanie nie trzeba przychodzić na czczo, nie ma również potrzeby zmiany sposobu odżywiania. Czasami zaleca się przyjście na badanie z wypełnionym pęcherzem. W niektórych przypadkach, jeżeli istnieje jakiekolwiek podejrzenie infekcji pęcherza, przed przeprowadzeniem badania urodynamicznego zleca się badanie moczu na obecność infekcji. Jest to ważne, ponieważ podczas trwania infekcji nie należy przeprowadzać badania urodynamicznego.
Badanie urodynamiczne jest w pełni bezpieczne i w znacznej większości przypadków nie wiąże się z ryzykiem wystąpienia skutków ubocznych. Mogą pojawić się powikłania związane z założeniem cewników. Najczęstsze dolegliwości występujące po badaniu to dyskomfort oraz pieczenie w okolicach cewki moczowej w czasie oddawania moczu. U niektórych pacjentów dochodzi także do infekcji układu moczowego. Jeżeli badana jest kobieta w ciąży, podczas badania urodynamicznego nie można przeprowadzić badania radiologicznego.
