Parwowiroza jest wysoce zakaźną chorobą wirusową, która dotyka psy. Wyróżniamy dwie formy wirusa. Częściej występuje postać jelitowa, objawiająca się wymiotami, biegunką, nagłą utratą masy ciała, brakiem apetytu. Rzadziej pojawia się forma, która atakuje serce psa. Prowadzi jednak wtedy często do śmierci.
Co to jest parwowiroza?
Parwowiroza (CPV) jest bardzo zaraźliwą chorobą wirusową, która może atakować wszystkie psy. W grupie podwyższonego ryzyka znajdują się nieszczepione psiaki i szczenięta do 6 miesiąca życia.
Istnieje wiele czynników, które mogą zwiększyć podatność psa na parwowirusa, ale zwykle rozprzestrzenia poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym psem lub pośrednią, drogą kałowo-ustną. Częstotliwość zakażeń została radykalnie zmniejszona dzięki odpowiednim szczepieniom.
Objawy parwowirozy
Do najczęstszych objawów parwowirozy zaliczamy:
- ciężka, krwawa biegunka,
- letarg,
- brak apetytu,
- gorączka lub hipotermia (niska temperatura ciała),
- wymioty,
- nagła utrata masy ciała,
- przyspieszony oddech.
Jelitowa postać parwowirozy wpływa na zdolność organizmu do wchłaniania składników odżywczych. Utrzymujące się wymioty i biegunka mogą szybko prowadzić do odwodnienia, a uszkodzenie jelit i układu odpornościowego zwiększa ryzyko wstrząsu septycznego.
Jeśli zauważysz niepokojące objawy, natychmiast zabierz psiaka do weterynarza. Większość zgonów z powodu parwowirusa ma miejsce w ciągu 48-72 godzin po wystąpieniu objawów.
Jak diagnozuje się parwowirozę?
Weterynarz zdiagnozuje parwowirozę u psa na podstawie badania fizykalnego, badań krwi i specjalnego testu na parwowirusa w kale. Może również zlecić analizę moczu i USG jamy brzusznej.
Niski poziom białych krwinek i znaczne odwodnienie wskazują na zakażenie CPV, szczególnie w połączeniu z krwawymi stolcami. Z kolei analiza krwi i moczu może ujawnić podwyższone enzymy wątrobowe i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Natomiast USG umożliwia wykrycie węzłów chłonnych w pachwinie lub całym ciele oraz wypełnione płynem segmenty jelitowe.
Przedstaw weterynarzowi dokładną historię medyczną swojego zwierzaka, odbyte szczepienia, ostatnie działania i objawy.
Leczenie CPV
Nie ma żadnego konkretnego leku, który zwalczyłby wirusa u zainfekowanego psa. Celem leczenia jest wsparcie organizmu czworonoga, by poradził sobie z parwowirusem. Intensywna terapia obejmuje uzupełnienie płynów, elektrolitów i białka, kontrolowanie wymiotów i biegunki oraz zapobieganie wtórnym zakażeniom.
Chore psy należy utrzymywać w cieple i otoczyć profesjonalną opieką. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie są tutaj niezwykle ważne. Wskaźniki przeżycia mogą zbliżyć się do 90%.
Parwowiroza jest wysoce zaraźliwa, dlatego należy odizolować zakażone psy. Oprócz tego wyczyść i zdezynfekuj zanieczyszczony obraz, bezpiecznie zbierając i usuwając wymioty, kał itp. Następnie dokładnie umyj budę, miski, zabawki i kocyk za pomocą stężonego wybielacza, zgodnie z zaleceniami weterynarza. Pamiętaj też, by zdezynfekować ubrania, buty i wszystko, co mogło mieć kontakt z psem lub materiałem zakaźnym. Jeżeli miałeś w domu psa z parwowirozą, nie kupuj szczeniaka przez kilka lat. Nie ma sensu narażać go na wirusa.
