Artykuł spnsorowany
Jaskra to choroba oczu, która nieleczona lub rozpoznana zbyt późno prowadzi do utraty wzroku. Najczęściej występującą postacią jaskry jest jaskra pierwotna, ryzyko jej wystąpienia wzrasta wraz z wiekiem. Jak wygląda leczenie jaskry?
Jaskra – charakterystyka choroby
Terminem „jaskra” określa się wieloczynnikową grupę chorób okulistycznych, w przebiegu których dochodzi do postępującego uszkodzenia nerwu wzrokowego (neuropatii jaskrowej) i stopniowego zawężania pola widzenia. Może dotyczyć osób w każdym wieku (również dzieci), ale najczęściej występuje u seniorów powyżej 70. roku życia.
Wyróżnia się kilka rodzajów jaskry pierwotnej:
- jaskra pierwotna otwartego kąta (JPOK) – jej przyczyny nie są do końca poznane, uważa się, że w jej rozwoju najistotniejszy jest czynnik genetyczny; choroba postępuje powoli i długo nie pojawiają się żadne niepokojące symptomy;
- jaskra pierwotna zamkniętego kąta (JPZK) – występuje u osób z anatomicznymi predyspozycjami (np. z małą gałką oczną), które powodują wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego; w przeciwieństwie do JPOK, choroba daje wyraźne objawy, dzięki czemu można zapobiec znacznemu obniżeniu ostrości wzroku;
- jaskra normalnego ciśnienia (JNC) – uważa się, że jej przyczyną są miejscowe zaburzenia naczyniowe, które występują m.in. w przebiegu migreny;
charakteryzuje się uszkodzeniem tarczy nerwu wzrokowego i ubytkami w polu widzenia przy ciśnieniu wewnątrzgałkowym utrzymującym się w granicach statystycznej normy.
Wysokie ciśnienie wewnątrzgałkowe jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju jaskry, ale nie jedynym.
Jaskra – objawy
Objawy jaskry zależą od tego, jaka jest jej etiologia. W przypadku jaskry otwartego kąta, przez wiele lat nie pojawiają się żadne symptomy. W miarę rozwoju choroby dochodzi do stopniowego zawężania pola widzenia – pogarsza się widzenie peryferyjne i dochodzi do obniżenia ostrości wzroku. Gdy chory zauważa te niepokojące zmiany, zazwyczaj uszkodzenie nerwu wzrokowego jest już bardzo poważne i nieodwracalne. Dlatego tak ważne jest regularne wykonywanie badań okulistycznych u osób powyżej 40. roku życia.
Zobacz także: Laserowa korekcja wzroku
W przebiegu JZK pierwsze objawy zwykle jaskry pojawiają się zanim dojdzie do zaniku nerwu wzrokowego. Są to m.in.: ból oka i głowy, upośledzenie widzenia (widzenie niewyraźne, zwężanie pola widzenia, widzenie tęczowych kół podczas patrzenia na źródło światła), zaczerwienienie oka, nudności i wymioty. Jaskrę rozpoznaje się podczas badania okulistycznego, w którym ocenia się przede wszystkim tarczę nerwu wzrokowego, pole widzenia, ciśnienie wewnątrzgałkowe, kąt przesączania. Wykonuje się również tomografię optyczną (AS OCT).
Leczenie jaskry
Istnieją trzy podstawowe metody leczenia jaskry – farmakologiczna, laserowa i chirurgiczna. Zazwyczaj terapię rozpoczyna się od regularnego stosowania kropli do oczu. Mają one za zadanie obniżać ciśnienie cieczy wodnistej we wnętrzu gałki ocznej i tym samym hamować proces niszczenia nerwu wzrokowego.
Dowiedz się więcej na temat nowoczesnych metod leczenia jaskry: https://www.optegra.com.pl/zabiegi/jaskra.
Jeśli niezbędna jest większa redukcja ciśnienia wewnątrzgałkowego lub istnieją przeciwwskazania do leczenia farmakologicznego, można zastosować trabekuloplastykę. Jest to zabieg przeprowadzany z użyciem lasera (YAG, SLT, ALT bądź MLT), w trakcie którego wykonuje się otwory odpływowe cieczy wodnistej – tak, by mogła ona bez przeszkód uchodzić z komór oka. Przeciwwskazaniem do trabekuloplastyki jest jaskra znacznego stopnia.
Jak leczyć jaskrę zaawansowaną? Najczęściej wykonuje się wówczas operację. Istnieje kilka jej typów, najpopularniejszą procedurą jest chirurgia małoinwazyjna: sklerektomia głęboka oraz kanaloplastyka. Tradycyjne operacje, czyli takie z pełnościennym otwarciem gałki ocznej, charakteryzują się dużą skutecznością, ale są obciążone ryzykiem wystąpienia powikłań. O wyborze właściwej dla danego pacjenta metody leczenia jaskry decyduje lekarz prowadzący.