Białko całkowite we krwi, czyli wszystkie białka, jakie występują we krwi. Dotychczas poznanych zostało ponad 300 różnych białek występujących we krwi. W badaniu biochemicznym oznaczenie poziomu białka całkowitego ułatwia diagnozowanie wielu chorób.
Białko całkowite – oznaczenie poziomu
Oznaczenie poziomu białka całkowitego we krwi jest bardzo pomocne w diagnozowaniu wielu chorób takich jak choroby wątroby, nerek, jelit i skóry. Białko jest ważnym składnikiem osocza. Pełni wiele istotnych funkcji np. utrzymuje odpowiednie ciśnienie wewnątrz naczyń krwionośnych, transportuje substancje odżywcze, bierze udział w procesach krzepnięcia, wspiera system immunologiczny.
Stężenie białka we krwi jest zależne od wielu czynników min. od ilości spożywanego pokarmu bogatego w białko i jego syntezy w wątrobie i od stopnia utraty tej substancji przez układ pokarmowy, moczowy, płuca i skórę.
Normy białka całkowitego
Norma dla białka całkowitego, to 60 – 80 g/l, przy czym 55 – 65 % to albuminy, 3 – 5% to alfa 1 – globuliny, 7 – 10% to alfa 2- globuliny, 9 – 13% to beta – globuliny, 14 – 20% to gamma – globuliny
Do najważniejszych składników białka całkowitego we krwi wchodzą albuminy i globuliny
Jaka jest rola białek osocza?
Białka krwi są odpowiedzialne w organizmie za:
- dystrybucję płynów pomiędzy przestrzenią wewnątrznaczyniową i pozanaczyniową
- udział w procesach krzepnięcia krwi
- pełnienie funkcji transportowych
- pełnienie funkcji enzymatycznych
- branie udziału w reakcjach odpornościowych np. immunoglobuliny
- są odpowiedzialne za utrzymanie równowagi kwasowo – zasadowej
- hormony i receptory
Hiperproteinemia – białko całkowite powyżej normy
Przyczyna hiperproteinemii leży w nadmiernej produkcji przeciwciał układu odpornościowego (immumoglobulin). Jest to charakterystyczne w rozrostach nowotworowych układu chłonnego, zaliczamy do nich:
- szpiczaka mnogiego
- chorobę Waldenstroma
- chorobę ciężkich łańcuchów
- inne choroby układu chłonnego
Nadmierną produkcję immunoglobulin możemy też zaobserwować w: przewlekłych stanach zapalnych, w chorobach wątroby (marskość wątroby, przewlekłe stany zapalne wątroby), w chorobach z autoagresji (reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty)
Hipoproteinemia – białko całkowite poniżej normy
Hipoproteinemia często jest wynikiem obniżenia syntezy białek, rozcieńczenia krwi lub utraty białek.
Przyczyny hipoproteinemi to:
- nadmierna utrata białka przez nerki. Możemy ją zaobserwować w takich chorobach jak nefropatia cukrzycowa, kłębuszkowe zapalenie nerek, amyloidoza nerek
- sepsa
- rozległe urazy
- obfite krwotoki
- nadmierna utrata białka przez skórę. Występująca przy łuszczycy, pęcherzycy i rozległych oparzeniach
- nadmierna utrata białka przez przewód pokarmowy. W przebiegu takich chorób jak uchyłki, stany zapalne przewodu pokarmowego, nowotwory przewodu pokarmowego
- zaawansowane choroby nowotworowe
- zahamowanie syntezy białek w wątrobie. Na przykład w wyniku toksycznego uszkodzenia wątroby czy marskości wątroby
- niedobory białka w diecie
- przewodnienie
- zaburzenia wchłaniania białek w jelicie. Przy występowaniu przewlekłych biegunek, w zespole złego wchłaniania (po usunięciu części jelita)
- w wyniku błędu przy pobraniu krwi (pacjent może mieć zaniżone stężenie białka we krwi z powodu rozcieńczenia)
Zobacz także:
