Badanie endoskopowe tchawicy i oskrzeli to inaczej bronchoskopia, bronchofiberoskopia lub wziernikowanie tchawicy i oskrzeli. Badanie pozwala wykryć wiele nieprawidłowości dróg oddechowych oraz pobrać próbkę tkanek do szczegółowych badań. Bronchoskopia może być zabiegiem dość nieprzyjemnym, mimo tego, jeśli istnieją ku temu wskazania, warto ją wykonać, ponieważ pozwala zdiagnozować poważne choroby.
Kiedy zaleca się wykonanie bronchoskopii?
Badanie endoskopowe tchawicy i oskrzeli wykonuje się, gdy zaobserwuje się pewne niepokojące symptomy. Bronchoskopię zleca lekarz, gdy występują zmiany w płucach oraz śródpiersiu, takie jak częste zapalenia płuc i nawracające infekcje górnych dróg oddechowych, przewlekłe zapalenia oskrzeli, długotrwały kaszel (trwający dłużej niż 3 miesiące), guz płuc, obecność płynu w jamie opłucnej oraz niedodma płata lub fragmentu płuca. Bronchoskopia oprócz tego, że służy badaniu i diagnozie pewnych chorób, pozwala na wykonanie zabiegów leczniczych. Podczas badania możliwe jest na przykład odessanie krwi, wydzieliny, ropy, treści żołądkowej oraz płukanie oskrzeli. Poza tym endoskopowe badanie tchawicy i oskrzeli umożliwia miejscowe podanie leków.
Na czym polega endoskopowe badanie tchawicy i oskrzeli?
Badanie polega na wprowadzeniu do tchawicy (przez nos lub usta) endoskopu, dzięki któremu możliwe jest oglądanie dróg oddechowych. Wziernikiem może być giętka rurka (bronchofiberoskop) lub sztywna rura (bronchoskop), która jest zakończona soczewkami obrazującymi to, co dzieje się we wnętrzu ciała pacjenta. Wziernik jest oświetlany, aby możliwe było zobaczenie tego, w jakim stanie są drogi oddechowe pacjenta.
Jak przebiega bronchoskopia?
Ważne jest, żeby do badania endoskopowego tchawicy i oskrzeli odpowiednio się przygotować. Pacjent przez sześć godzin przed badaniem nie powinien nic jeść ani pić, a na dobę przed wykonaniem bronchoskopii zalecane jest zaprzestanie palenia. Poza tym nie należy przyjmować leków rozrzedzających krew oraz takich, które zwiększają ryzyko wystąpienia krwawienia. O wszystkich przyjmowanych lekach należy powiadomić lekarza wykonującego endoskopię.
Przed rozpoczęciem badania pacjent dostaje środek uspokajający oraz lek, który zmniejsza ryzyko skurczu krtani. Dodatkowo nos i gardło są znieczulane sprayem. Czasami zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. Następnie przez usta lub nos wprowadzany jest bronchoskop albo bronchofiberoskop. Urządzenie wprowadza się do tchawicy i przesuwa w kierunku oskrzeli. Czasami konieczne jest pobranie próbek tkanek. Wtedy przez endoskop wprowadzana jest szczoteczka, szczypczyki lub ssak, za pomocą których pobierane są próbki śluzu, wycinki tkanek albo popłuczyny z drzewa oskrzelowego. Po zakończeniu badania pobrane próbki wysyła się do badania bakteriologicznego i mikroskopowego (histopatologicznego lub cytologicznego). Badanie, jeśli nie wystąpią żadne powikłania, trwa około 15 – 30 minut. Jeżeli bronchoskopia była wykonywana u osoby, która miała przeprowadzaną biopsję tkanki płucnej, po endoskopii tchawicy i płuc wykonuje się prześwietlenie klatki piersiowej, które ma na celu wykluczenie wystąpienia powikłań.
Jakie mogą być komplikacje po badaniu endoskopowym tchawicy i oskrzeli?
Powikłania po badaniu występują bardzo rzadko, a nawet jeśli wystąpią, zazwyczaj nie są groźne. Najczęstsze komplikacje, na które skarżą się pacjenci to krwawienie lub wydzielina z nosa, krwawienie z miejsca, w którym wykonywana była biopsja oraz uszkodzenie strun głosowych. Możliwe komplikacje to również uszkodzenie zębów wywołane przez bronchoskop, niedotlenienie, nieregularna praca serca lub perforacja płuca. Czasami pojawiają się również komplikacje spowodowane podaniem znieczulenia.
