Niepłodność dotyka wiele par. Staranie się o dziecko może trwać nawet latami. Budzi to frustrację i bezradność, szczególnie jeśli nie można ustalić dokładnej przyczyny braku ciąży, a wręcz wszystko wydaje się być w porządku. Być może jest to więc niepłodność idiopatyczna, czyli pewne zaburzenie, które uniemożliwia zajście w ciąże.

Co to jest niepłodność idiopatyczna?

Przyjmuje się, że normalny okres regularnego starania się o dziecko może trwać 1 rok do nawet 2 lat. Dopiero po tym czasie można zacząć się niepokoić jeśli w tym okresie nie udało nam się zajść w ciążę. Na konsultację lekarską powinna się wybrać zarówno kobieta jak i mężczyzna, ponieważ przyczyna może leżeć po jednej z tych stron. W celu wykrycia powodu problemów obydwoje zostaną skierowani na różne badania. A co jeśli nie można wykryć tej przyczyny i wszystkie badania wychodzą dobrze? Wtedy możemy usłyszeć diagnozę: niepłodność idiopatyczna.

Skąd się bierze ten rodzaj niepłodności?

Niepłodność idiopatyczna jest diagnozowana wtedy gdy wyeliminuje się typowe dla problemów zajścia w ciąże schorzenia. Lekarz starający się znaleźć przyczynę niepłodności, kieruje kobietę m.in. na typowe badania ginekologiczne, badanie poziomu hormonów, badanie drożności jajowodów. Mężczyzna musi wykonać m.in. badanie nasienia, w tym np. ilość plemników, ich ruchliwość, budowę; zawartość fruktozy w spermie, a także USG moszny. Te badania mogą wykazać różne nieprawidłowości i wykazać przyczynę niepłodności. Nie bez wpływu na problemy z zajściem w ciążę jest także stres. Wykrycie przyczyny pozwala na podjęcie kierunkowego leczenia i daje nadzieje na macierzyństwo. Jeśli jednak wszystkie badania wyjdą prawidłowo to lekarz może sklasyfikować niepłodność jako idiopatyczną, czyli bez stwierdzonej przyczyny.

Lekarze jednak także w takim wypadku starają się przypuszczać co może powodować problem z zajściem w ciąże. Przyczyna może być po prostu nie wykryta ze względu na trudność jej diagnozy. Specjaliści uważają, że mogą mieć tu wpływ m.in. czynniki szyjkowe np. nieprawidłowy śluz, problemy z endometrium np. gdy wytwarza ono substancje niekorzystne dla rozwoju embrionu czy też różne czynniki jajowodowe. Są to jednak tylko przypuszczenia i w każdym wypadku może być inaczej.

Niepłodność idiopatyczna to nie wyrok

Jeśli okaże się, że dotknęła nas niepłodność idiopatyczna to możemy czuć bezradność i niepokój. Z jednej strony badania wyszły w porządku, ale z drugiej – nadal nie wiadomo co zrobić. W końcu wykrycie konkretnej przyczyny pozwala na rozpoczęcie leczenia i daje nadzieje. Mimo to powinniśmy zachować optymizm i nie zrażać się tą diagnozą. Czasami wystarczy trochę odpocząć od aktywnych starań i wrócić do nich po jakimś czasie. Wyczekiwanie na owulację i automatyczne uprawianie seksu w tym okresie często budzi frustrację i nie sprzyja dobrej atmosferze. To z kolei może rodzić stres u obojga partnerów i udaremniać starania.

Można również pomyśleć o innych metodach zajścia w ciążę np. poprzez inseminację lub metodę in vitro. Lekarz może także przepisać leki, które stymulują owulację. Warto postarać się zmienić także styl życia np. lepiej się wysypiać, zdrowiej odżywiać czy unikać stresu i znaleźć czas na relaks.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj